Beste Medebroeders,
In november zetten we weer een stap naar de voltooiing van de scj-presentie in de Lage landen, afgezien van de prille nieuwe nederzetting in de Graafseweg te Nijmegen. De Vlaamse afdeling van onze Confederatie telt vier medebroeders: Twee wonen in Lanaken, met een adscriptus en één in Tervuren. Laten we hopen dat zij hun laatste jaren gelukkig mogen leven en te zijner tijd hun leven goed kunnen afronden.
Hoe het met SCJ in Nederland begon, kunnen we lezen in het prachtige verhaal, vertaald door Piet Schellens, verderop in deze uitgave. Levendig wordt daarin de stichting van onze Provincie beschreven. We begonnen in Bergen op Zoom. Als we ons realiseren op hoeveel plaatsen in ons land communiteiten waren en met hoe velen we zijn geweest in al die jaren, dan mogen we met voldoening terug kijken op ons verleden. Gelukkig is onze historie al samengevat in “ Midden tussen de Mensen”, geschreven door Marieke Smulders . Die beschrijving gaat tot 2011. Inmiddels zijn we veertien jaar verder. Zal er iemand ons laatste hoofdstuk schrijven? We hebben allemaal de ontwikkelingen sindsdien mee gemaakt. Veel daarvan is her en der op schrift gesteld, maar we hebben die vooral zelf beleefd, soms heel persoonlijk, soms op wat afstand. We delen die verhalen regelmatig als we samen komen. Dat samen komen is nu heel anders dan voorheen. Denken we aan de landdagen die we in het verleden elk jaar hielden. Dat is uitgelopen op een afwisselend bezoeken van de communiteiten van Nijmegen en Teteringen met een uitnodiging aan onze ‘alleenwonenden’ (de meer vertrouwde benaming voor wat we vroeger de ‘adscripti’ noemden). Zo is gelukkig de onderlinge band, waar onze confederatie/provincie/regio veel energie in heeft gestoken met veel resultaat gekoesterd en bewaard. Deze vorm van samenkomen behoort tot het verleden, want eind november is de communiteit van Teteringen er niet meer. Canoniek kan wat officieel heet Het Heilig Hartklooster worden opgeheven. Burgerrechtelijk heet de rechtspersoon nog: het Zedelijk Lichaam Noviciaat Heilig Hart, gevestigd te Asten.
Dat is de stap naar de voltooiing die nu gezet gaat worden. Onze geschiedenis krijgt zijn verloop en we dragen daar allemaal op onze manier volgens onze eigen mogelijkheden aan bij. Vanwege onze ouderdom, die de nodige beperkingen met zich mee brengt, is het niet meer mogelijk dat we allemaal samen komen , zeker niet als Confederatie. Hoe we als Confederatie onze onderlinge band in stand houden vraag creativiteit. Laten we proberen deze periode samen waardevol en positief vorm te geven.
Koos de Rooij