“
Pater Wim Blok
In Memoriam van Wilhelmus Antonius Maria Blok s.c.j.
Op 29 augustus 1937 werd Wim geboren in Den Haag en nog dezelfde dag gedoopt in de kerk van de Heilige Theresia van Lisieux aan de Apeldoornseweg. Daar werd hij, toen hij oud genoeg was, misdienaar en hielp de koster. Wim kon heel goed leren en ging naar het Aloyisuscollege. Daar deed hij de laatste jaren bij de Vincentiusverening aan jeugdwerk. Het was dan ook niet vreemd dat hij niet voor de Jezuïeten koos, maar voor de Priesters van het Heilig Hart, die zoals hij zei:”steeds als specialiteit de rand van de samenleving heeft”
Hij deed zijn professie op 8 december 1956 en werd na de verdere opleiding priester gewijd op 23 maart 1963 in Nijmegen. Daarna ging hij dogma studeren aan de universiteit in voorbereiding op zijn missie in Indonesië. Wim heeft van 1967 tot midden 1980 daar gewerkt. Eerst als docent aan de opleiding in Jogjakarta en later als stagebegeleider. Dat laatste bracht veel reizen met zich mee om de studenten van allerlei orden en congregaties te bezoeken. Naast dit werk was hij moderator van een school voor maatschappelijk werk en hij richtte ook een asrama op, een noodopvang voor jongens. Een druk en vruchtbaar missiewerk met volle inzet voor zijn mensen.
In 1980 kwam Wim terug in Nederland en werd benoemd tot missieprocurator. Hij heeft zes jaar gezorgd voor het wel en wee van de vele missionarissen die wij toen nog hadden in verschillende landen. Tal van keren, soms bij tij en ontij, heeft hij confraters weggebracht of opgehaald. Dat was steeds een hele rit van Cadier en Keer naar Schiphol. Hij heeft toen hard leren rijden, maar hij wist overal de flitspaaltjes te staan
Na zijn periode als missieprocurator nam Wim een korte sabbatperiode en toen we als Nederlandse Provincie een nieuw diaconaal project gingen opzetten, sloot hij zich daarbij aan. Vanaf 1987 werkte hij mee aan een opvanghuis voor mensen in nood vanuit het Jeroenconvent in Delft. Toen dit project vanwege het ontbreken van subsidie vast liep in 1992, deed men een beroep op Wim om in Boxmeer een missionair Centrum op te zetten. Dat kwam echter niet van de grond. Juist toen dat het geval was, zat onze congregatie verlegen om een pastoor in De Rips en op Wim werd een beroep gedaan.
Wim is twaalf jaar pastoor geweest eerst alleen in De Rips en later is er De Mortel bij gekomen. In die periode vierde hij zijn veertigjarig priesterfeest en bij die gelegenheid vertelde hij over zijn leven in een interview in de krant. Daarin zei hij onder meer: “basispastoraat is mooi, maar slopend.” Wim heeft veel gedaan aan gemeenschapsopbouw. De parochianen moesten zoveel mogelijk zelf de parochie dragen en Wim liet daartoe een aantal mensen de pastorale school volgen. Wim had hart voor zijn mensen en deelde lief en leed met hen.
In 2004 verhuisde Wim naar de zusters in Wamel. Van daaruit had hij gelegenheid ook andere taken te vervullen. Zo was Wim jaren lang rector van onze regionale communiteit Rips. Toen hij die taak op zich nam, telde deze nog een hele groep medebroeders, allemaal pastoors in de omgeving. Wim heeft gezorgd dat er een hechte band onder hen ontstond en hij hielp zijn confraters waar het nodig was. Tot en met zijn laatste communiteitsgenoot heeft hij hen allemaal begraven, met alle regelingen ervoor en er na.
Ook op een andere manier heeft Wim veel betekend voor onze Provincie. Hij is jaren lid geweest van de financiële commissie, van andere commissies, van de provincieraad, van meerdere kapittels. Rond de tijd van de vorming van de Confederatie was hij lid van het provinciaal bestuur. Zijn inbreng was steeds constructief en hielp bij tot het nemen van goede besluiten. Hij doorzag met zijn heldere verstand de problemen en droeg bij tot een oplossing. Een tekenend voorbeeld is dat hij tijdens het voorlaatste kapittel, toen nog niemand het voorzag, zei: We moeten binnen een paar jaar de Duivelsbruglaan, het Sintjansklooster en Asten te koop zetten. Bijna iedereen vond dit toen een gewaagde uitspraak. Maar Wim had gelijk. Inmiddels hebben we de drie kloosters verkocht en dat is heel goed geweest.
Naast zijn betekenis voor ons als SCJ heeft Wim ook bij gedragen aan het goed functioneren van de drie solidariteitscommissies van de Konferentie van de Religieuzen, nl. de Adviescommissie missionaire activiteiten (de AMA), de commissie Projecten in Nederland (de PIN) en de commissie onderlinge solidariteit (de KOS). Op de website van de KNR wordt Wim daarvoor bedankt: “Zijn kennis van financiën en zijn vermogen de projecten goed te beoordelen zijn zeer gewaardeerd”
In 2010 kwam Wim naar Den Haag, terug naar zijn geboorteplaats. Hij was weer dichter bij zijn familie met wie hij een hechte band onderhield. Dat blijkt wel uit de jaarlijkse familiereünie in het Sintjansklooster rond zijn verjaardag. Toen ons klooster in Den Haag verkocht was is Wim 6 februari vorig jaar naar Teteringen gekomen. Hij aarzelde eerst wat, maar het mooie appartement dat hij kreeg, trok hem over de drempel
Het is eigenlijk wonderlijk dat Wim zo’n vol en vruchtbaar leven mocht leiden ondanks zijn zwakke gezondheid, zeker de laatste jaren. Hij kreeg suikerziekte en hartfalen. In zijn Wamelse tijd heeft hij op het randje van de dood gelegen in het ziekenhuis van Tiel. Hij is gelukkig weer op geknapt al bleef hij zwak. Hij was een goede week in Teteringen, toen hem een zware griep overviel. Daarna is hij niet echt meer de oude geworden. We hebben zijn tobben gezien en meegemaakt Zijn familie en goede vrienden Marietje en Kees van Tiel hebben samen met ons, zijn medebroeders het verloop gevolgd. De verzorging van Zuiderhout heeft hem goed geholpen voor zo ver dat mogelijk was
Dat Wim zo veel uit handen moest geven, viel hem erg zwaar. Hij kon niet meer zelf zijn gezondheid regelen, want hij was heel lang zo’n beetje zijn eigen dokter. We zagen na de eerste behandeling in het ziekenhuis in Breda zijn hoop dat het toch weer was beter zou worden. Maar veel te snel volgde de teleurstelling toen er toch weer complicaties optraden. Wim verlangde naar het einde en toen hij verdere behandeling afwees, respecteerde de dokters dat. Hij is maandagmorgen, 25 november 2019, door de zuster die bloed kwam prikken, dood aan getroffen. Wim is rustig in zijn slaap overleden. Voor ons, zijn familie, vrienden en medebroeders een verlies, voor Wim een zegen. Hij is op 30 november na een Plechtige Eucharistieviering in de kapel van Zuiderhout begraven op ons eigen gedeelte van begraafsplaats Zuylen in Breda.
Koos de Rooij scj