IN MEMORIAM PATER ANTONIUS GERARDUS SANTEGOEDS SCJ.
Toon werd geboren op 11 januari 1929 in de Antoniushoeve te Heusden en diezelfde dag gedoopt in de parochiekerk. Toon was de oudste van elf kinderen. Elke preek op zijn 40e, 50e en 60e priesterjubileum begon hij met een dankwoord voor zijn goede ouders, zijn zes zussen en vier broers, die hem steeds met genegenheid hebben omringd en geholpen. Van jongs af aan wilde hij priester worden; dus vertrok hij in 1942 vol goede moed naar Christus Koning. Maar toen hij daar een aangezichtsverlamming kreeg en niet goed meer kon spreken, werd hem verteld dat hij zo geen priester kon worden. Hij is toen samen met zijn vrome moeder een noveen begonnen: negen dagen liepen zij naar Ommel en baden vurig tot Onze Lieve Vrouw. Toon was er heilig van overtuigd, dat hij door de voorspraak van Maria is genezen en verder kon met zijn studie. Na een jaar noviciaat werd hij in 1952 in Asten geprofest.
In Liesbosch openbaarde zich zijn verzameldrift: stapels kranten en tijdschriften lagen in zijn kamer; hij had nauwelijks tijd om het allemaal te lezen. Zijn priesterwijding in Nijmegen in 1957 ontving hij met grote dankbaarheid, vol goede wil om Gods liefde naar de mensen te brengen. Maar in 1958 kreeg hij geen pastorale, maar een wetenschappelijke benoeming: filosofie doceren in Liesbosch. Toon las dag en nacht filosofische boeken, maar het was een onmogelijke benoeming, waar hij na een jaar van verlost werd.
Van 1959 tot 1985 zat Toon in Canada. Daar kreeg hij ook weer een zware opdracht, namelijk om leraar Grieks te worden op het seminarie in Pointe –au- Chêne. Hij moest gauw even op de Universiteit het certificaat halen om les te mogen geven op het gymnasium en hij moest zijn schoolgrieks van 20 jaar tevoren ophalen. “Ik heb keihard moeten werken, dag en nacht”, zuchtte hij. Maar evengoed werd hij bij al die lessen Grieks en Latijn ook nog pastoor van de parochiekerk en later ook nog ziekenhuispastor. Van 1970 – 1979 was hij rector van het Groot-seminarie in Montreal. In die crisistijd had hij het moeilijk. De paters en de theologiestudenten dachten en leefden anders dan Toon gewend was. Beide seminaries werden opgeheven bij gebrek aan candidaten. De priesteropleiding, waar Toon zoveel tijd en energie in had gestoken, liep vast. Dat moet een heftige teleurstelling voor hem geweest zijn. In Montreal kreeg hij wel de kans om weer naar de universiteit te gaan. Hij behaalde het licentiaat in de filosofie met een thesis van 320 pagina’s! Bij Toon was het nooit genoeg, maar hij kreeg er wel zijn eerste hartinfarct in 1978.
Terug in Nederland werd hij pastor in Made van 1985 – 1995. Hij genoot van het pastorale werk en voelde zich thuis bij de confraters op de pastorie. Maar hij kreeg een twee hartinfarct. Om het wat rustiger aan te doen ging hij naar Cadier en Keer, waar hij alle tijd zou krijgen om zijn onafzienbare stapels boeken te gaan lezen. Maar al gauw werd hij pastor van het Zorgcentrum Molenhof in Maastricht; hij assisteerde in Wolder en was tijdelijk bejaardenpastor in Margraten. Zijn derde hartinfarct volgde in 2004. Hij woonde toen in een appartement in Maastricht en hij vermeldt in zijn afscheidsbrief, dat hij veel dank verschuldigd is aan mevrouw Riet Spiertz en haar man John, die hem op alle mogelijke manieren hebben bijgestaan. Zo kon hij dienstbaar blijven in Molenhof en in de wijde omgeving gaan assisteren.
In 2016 kwam hij naar Asten. Hij moest met pijn veel achterlaten in Maastricht en hij stuurde karrevrachten boeken weg: de Franse naar Brussel en de Theologie naar Rolduc. Na twee jaar verhuisde hij mee naar Teteringen, waar hij een rustig maar niet gemakkelijk leven had. Zijn gezondheid liet te wensen over, hij moest overal mee geholpen worden. Maar evengoed genoot hij van een lekker diner en van de vele verjaardagen van de familie. En alles wat er gebeurde in de communiteit legde hij vast op talloze foto’s. Maar bovenal was Toon een vrome priester, die dagelijks met veel devotie de Eucharistie vierde en die al zijn dierbaren gedacht in zijn gebeden.
Hij is overleden op 30 april in Teteringen, tijdens de coronacrisis. Door de strenge maatregelen van het lock-down konden we geen afscheid van hem nemen en geen uitvaartdienst voor hem verzorgen. Wij betreuren dat zeer. Hij werd in kleine kring begraven op 4 mei 2020 op de begraafplaats Zuylen te Breda. Moge zijn grote geloof nu bewaarheid worden; moge zijn oprechte hoop in vervulling gaan.
Namens de H. Hart-communiteit Teteringen
Piet Schellens scj