IN MEMORIAM PATER PETRUS WILHELMUS MARIA ADAM
Pater Piet Adam werd geboren in de Roomse driehoek van Amsterdam op 10 februari 1929. Op jonge leeftijd verhuisde hij met zijn gezin naar Ledeacker en spoedig erna naar Sint Anthonis. Daar groeide hij op. Hij was een heel begaafde jongen. Hij kon later mooie verhalen vertellen over die jaren. Tijdens de oorlog, in 1942, ging Piet naar het Missiehuis in Helmond en toen dat in 1944 gevorderd werd door de Duitsers, moest hij met de andere seminaristen tot het eind van de oorlog naar Nijnsel. Daarna rondde Piet zijn klein seminarie af in het Juvenaat te Bergen op Zoom. In 948 behaalde hij zijn gymnasiumdiploma. Hij deed zijn noviciaat in Asten en op 8 september 1949 werd Piet lid van de Congregatie van de Priesters van het Heilig Hart. Tijdens zijn hogere studies kon hij naast zijn toeleg op de filosofie en theologie zijn talenten inzetten door teksten, gedichten en tekeningen te maken voor boekjes bij bijzondere gelegenheden.
Piet werd priester gewijd in Nijmegen op 15 juli 1956. Dat zijn eerste benoeming een studieopdracht was, sprak een beetje van zelf. Het werd de studie Frans aan de universiteit van Nijmegen. Piet heeft zich met volle inzet op deze studie geworpen. Helaas kwam toen een zwakke kant van hem naar boven. Hij verdiepte zich zo in de Franse taal en cultuur dat er voor een geregelde studie met tentamens en een scriptie geen ruimte was. Hij wist alles over de kunst, maar wist geen structuur in zijn studie te brengen. Hij moest deze dan ook op geven. Voor een jaar is hij docent Frans geweest in ons huis voor later roepingen in Warnsveld. In 1961 keerde hij terug naar Nijmegen en werd redacteur van SCJ Contact.
In 1967 werd Piet gevraagd om naar het generalaat te gaan in Rome. Daar legde hij zich toe op het leren van meerdere talen. Als adjunct- secretaris was hij een grote steun voor het generaal bestuur. Hij heeft ontzaglijk veel vertaalwerk verricht. Het maakte bijna niet uit over welke taal het ging. Nogal eens was er haast bij, bijvoorbeeld bij kapittels en andere vergaderingen. Tot laat in de nacht zwoegde Piet op teksten, om ze net voor de vergadering te kunnen afleveren. Daarnaast vond hij tijd voor zichzelf om alle hymnen van het brevier te vertalen. Aan hem danken we een mooie vertaling van onze congregatie-hymne “Non tingat aras”. Bij voorkeur in de weekenden verkende Piet heel Rome. Hij wist bijna alles van de meeste kerken en andere monumenten in de Heilige Stad.
In 1985 werd Piet benoemd voor het provincialaat in Breda. Daar deed hij ook secretariaatswerk. Hier stond soms eveneens het werk onder druk, omdat het op een bepaald moment klaar moest zijn. Dat was voor Piet vaak moeilijk. Als dan een keer de spanning te hoog was op gelopen, kon Piet wel eens fel uitvallen. Maar vlak erna was dat over en was hij weer bereid zijn diensten te verlenen en vertelde volop zijn verhalen, want dat kon hij.
In 1992 werd opnieuw een beroep op Piet gedaan om naar Rome te komen en hij ging. Nee zeggen was er bij hem niet bij. Ook in deze periode heeft Piet veel vertaalwerk gedaan. Maar op den duur ging zijn leeftijd een rol spelen. Er werd hoe langer hoe minder een beroep op hem gedaan. Piet was geliefd in Rome. Iedereen die hem daar leerde kennen, bewaart goede herinneringen aan hem.
Het was beter dat Piet naar Nederland terugkeerde. Pater Harrie Peels heeft hem in oktober 2010 met een volle auto naar Asten gebracht. Een hele verzameling van kunstplaten en ander spullen moesten mee. In ons Heilig Hartklooster maakte Piet zich verdienstelijk als koster. Hij legde de teksten klaar voor de liturgie en versierde de kapel. Bij de kringloop winkel ‘Een aarde’ vond Piet telkens een kleine attentie bij gelegenheid van een verjaardag.
Eind 2017, begin 2018 ging het achteruit met zijn gezondheid. Piet moest veel hoesten, omdat het vast zat in zijn longen. Hij kon ook moeilijk slikken. Het was de vraag of hij de geplande verhuizing van de communiteit naar Teteringen zou kunnen mee maken.
Toen er in oktober 2018 een kamer vrij kwam in het Missiehuis te Teteringen, is Piet verhuisd naar Park Zuiderhout. In het begin kon hij, zij het met moeite, mee doen met het communiteitsleven en zijn vertaling van de hymnes nog wat bijwerken. Maar gaandeweg namen zijn krachten af en was het nodig hem op zijn kamer te verzorgen. Hij kwam bijna zijn stoel niet uit, omdat hij het op bed veel te benauwd kreeg. Een longontsteking die maar niet over wou gaan ondanks de nodige medicatie, is hem fataal geworden. Zijn 91 ste verjaardag heeft hij nauwelijks kunnen vieren. Gelukkig hebben zijn neef Mart met zijn echtgenote hem wat later kunnen bezoeken. Daarna verslechterde zijn toestand heel erg. Op 11 maart heeft Piet in de avond het sacrament van de zieken ontvangen en daags er op, 12 maart, is hij rond het middaguur overleden.
Op 17 maart 2020 hebben wij in een Plechtige Eucharistieviering afscheid genomen van onze medebroeder Piet Adam en hem begraven op de begraafplaats Zuylen in Breda. Helaas moesten velen verstek laten gaan vanwege de beperkende maatregelen rond het coronavirus. Zij hebben in gedachten met ons mee geleefd.
Communiteit Heilig Hartklooster- Teteringen, 17 maart 2020