“
Pater Jan Meijners
In Memoriam
Pater Jan Meijners S.C.J.
Jan is geboren op 12 januari 1936 te Lattrop, als 5e in een gezin van 9 kinderen. Diezelfde dag nog werd hij gedoopt in de parochiekerk van de H. Simon en Judas. Al op jonge leeftijd tijdens het schillen van de aardappels zei hij tegen zijn zus dat hij graag pater wilde worden. Zo ging Jan na de lagere schoolopleiding naar het Juvenaat in Bergen op Zoom. Daarna ging Jan naar Asten om daar het noviciaat te beginnen en legde hij op 8 september 1958 zijn eerste kloostergeloften af in de Congregatie van de Priesters van het H. Hart van Jezus. Na zijn studies filosofie en Theologie in Liesbosch en in Nijmegen werd hij op 27 maart 1965 te Nijmegen priester gewijd door Mgr. W. Bekkers.
Na een aantal maanden van voorbereiding vertrok Jan op 31 december 1965 voor het eerst met de boot vanuit Hamburg naar Noord-Brazilië een reis van verschillende weken. Tijdens die reis is hij flink zeeziek geweest, zo vertelt hij later. Bij aankomst in Brazilië werd hij in Paudalho benoemd om daar het Portugees te leren en werd daarna al gauw benoemd in een grote parochie met meerdere kerken en kapellen. Gelukkig was daar nog een Nederlandse pater maar deze ging na enkele weken voor verschillende maanden op vakantie naar Nederland en moest Jan hem vervangen, dat was een moeilijke tijd voor hem want hij sprak nog geen vloeiend Portugees. Maar langzaamaan ging het beter en begon Jan zich thuis te voelen. Hierna werkte hij nog op verschillende plaatsen o.a. in Joāo Pessoa waar hij rector op een jongensinternaat werd en vond het fijn om met jonge mensen te werken.
Hier kwam hij met vele problemen in aanraking: zoals kinderen die te vondeling werden gelegd, met weeskinderen en velen andere problemen. Het was niet altijd gemakkelijk om goede oplossingen te vinden voor al die problemen. Tijdens zijn vakanties sprak hij over zijn mooie werk en sprak zo een aantal mensen aan die wel een kind in Brazilië wilden adopteren en vond ook weldoeners die vanuit Nederland een kind wilde steunen, zodat deze konden studeren. Dit was voor Jan wel de mooiste periode van zijn leven. Door dit werk kreeg hij vele vrienden en had altijd jonge mensen om hem heen. Jan hield van hen en zij van hem, nog steeds! Hij was daar geweldig op zijn plek.
Omdat Jan zo veelzijdig was, werd hij op vele andere plaatsen ingezet: Campina-Grande, Várzea, Paulista, Camaragibe en heeft daar verschillende functies bekleed: als pastor in verscheidene parochies, als lid van het provinciaalbestuur, als rector in het grootseminarie, als missieprocurator en als provinciaal econoom. In Santa Clara heeft hij met behulp van veel jonge mensen nog een grote kerk gebouwd. Het werd een mooie parochie. Jan hield heel veel van de natuur, als hij maar naar buiten kon dat ging het goed. In al de plaatsen waar hij is geweest waren altijd mooie tuinen met de mooiste bloemen, planten en bomen met lekker fruit en als het kon een moestuin die hij goed onderhield. Brazilië was zijn vaderland geworden.
Als Jan op vakantie naar Nederland kwam werd hij afgehaald op Schiphol door zijn gehele familie. In zijn koffer had hij dan voor iedereen wel een cadeautje. Zijn zussen vertellen: ‘het was altijd fijn om Jan weer in de familiekring te hebben, hij hield van gezelligheid, van lekker eten, kon ontzettend genieten en had altijd leuke humor. Hij was gewoon een fijn mens’.
Toen zijn krachten en zijn gezondheid minder werden, kwam Jan na ruim 50 jaar geleefd en gewerkt te hebben als missionaris, op 11 juli 2015 voorgoed terug naar Nederland. Na een mooie en welverdiende vakantie bij zijn geliefde familie. Waar hij ook zijn 50-jarig priesterfeest heeft gevierd, kwam hij in het Sint Jozefklooster te Nijmegen wonen. Waar hij blij was met de goede zorg die hij kreeg. In het begin dat Jan hier was, zagen we hem vaak met bloemen en planten bezig zowel op zijn kamer als in de tuin. Meestal kwam hij wel met een takje of een bloempje terug naar binnen. Als hij maar met bloemen en planten bezig kon zijn dan ging het hem goed. Op zijn kamer stonden altijd bloemen en planten voor het raam. Toen de tijd kwam dat hij zelf niet meer naar buiten kon, maar met de rolstoel was hij dankbaar en genoot hij van de natuur en de bloemen.
In maart 2017 is hij nog samen met zijn nichtje Linda enkele weken in zijn geliefde Brazilië geweest, zijn gezondheid liet dat nog net toe. Wat hem zichtbaar goed had gedaan, daar heeft hij nog vele vrienden kunnen ontmoeten, maar de heimwee bleef.
Eenmaal terug hier in Nederland zaten zijn gedachten nog altijd bij zijn geliefde Brazilië waar hij nog vele kontakten had. Veel heeft Jan gedaan vaak moeilijke maar ook mooie dingen, altijd heeft hij zich volledig ingezet waar hij maar kon. Jan vond het altijd heel fijn als je op bezoek kwam en ook met de vele bezoekjes van nichtje Linda was hij erg blij en dankbaar.
Tot het einde toe was Jan dankbaar voor alles wat je voor hem deed ook al viel het niet altijd mee. Het eten smaakte al langere tijd niet meer en hij voelde zich niet lekker en was soms angstig. Zijn gezondheid werd steeds zwakker. Gesterkt door het sacrament van de zieken is hij op 1 november 2019 het feest van Allerheiligen rustig en vredig ingeslapen in het bijzijn van zijn zus Marietje en een medebroeder.
Jan wij zullen je meedragen in onze herinneringen en in ons hart. Bedankt voor je inzet, bedankt ook voor alles wat je deed voor jouw mensen in Brazilië, en voor ons hier in het St. Jozefklooster. Bedankt voor je broederlijke liefde, je lach en vriendschap, bedankt ook voor de wijze waarop jij jouw leven samen met je familie en zovele anderen hebt gedeeld. Moge de goede Vader je nu troostend in zijn armen nemen, dat Hij je nu voorgoed de diepste geborgenheid schenkt. Rust nu maar in Gods eeuwige vreugde, hij zal zeker met je zijn, want je bent echt welkom bij Hem.
Namens de communiteit van het St. Jozefklooster, te Nijmegen.
Pater Wim Halters scj.