“
In Memoriam pater Mathieu Ceyssens
1934-2019
Tekst levensverhaal, gelezen tijdens de afscheidsviering van pater Ceyssens
Onlangs kreeg mijn zus Irene telefoon van iemand van het jongenstehuis in Opdorp.
Hoe is het met Pater Ceyssens? Het is lang geleden dat ik nog iets van hem heb gehoord. Hij herinnerde zich nog heel goed dat de Pater Ceyssens recht van het seminarie in het Jongenstehuis in Opdorp toekwam, om er te komen werken als opvoeder.
Het was het begin van Pater Mathieu’s levenswerk.
Hij stond tussen ons en stond ook altijd klaar om te luisteren of om een schouderklopje te geven. De verhalen over het jaarlijks kamp, dat hij mee organiseerde, zullen vele jongens ook nooit vergeten. Elk jaar een volledige maand augustus bij de familie Van Eyck – De Ceuster in Kasterlee, waar ze zich thuis voelde bij moe Marie, vader Jan en heel hun gezin. Het bewijs van een onvergetelijk kamp waren de vele foto’s die jaarlijks genomen werden en die hij ter plekke ontwikkelde.
Pater Ceyssens heeft de taak als opvoeder moeten ruilen voor die van econoom en toen hij als enige werkende pater van het jongenstehuis overbleef, heeft hij de functie van directeur overgenomen. Een hele verantwoordelijkheid, niet alleen over het tehuis, maar ook over de school die op het domein aanwezig was.
Zo konden de meeste jongens ter plaatse naar het kleinschalige BLO en daarna de afdelingen, hout, bouw of metaal volgen.
Hij zorgde dat er nieuwe paviljoenen en een grote sporthal werden gebouwd en dat de klaslokalen en de werkhuizen een opknapbeurt kregen.
Hij kon daarbij rekenen op de vele vrienden die hem waardeerden, vooral op de steun van de beheerraad en de sponsoring. Al heeft het jongenstehuis “Prins Albert”, later “MPI Capelderij”, nu een andere naam. Begeleidingscentrum Capelderij kent nog steeds een goede werking.
Mijn zus Irène werd in dezelfde periode gevraagd of zij geen interesse had als opvoedster te werken voor een groep van 12 jongens in Opdorp. Enkele jaren later, om de jongens nog meer het gevoel van een thuis te kunnen geven, zocht Irène naar een plaats waar ze op vakantie konden gaan of een weekend konden doorbrengen. Pater Ceyssens stond daar volledig achter en zoals altijd kon ook mijn zus rekenen op zijn volledige steun.
De aankoop van een oude hoeve hier in Geel-Punt was een feit. Met de hulp van enkele leerkrachten van de school van Opdorp en de jongens zelf werden de nodige verbouwingswerken uitgevoerd. Buurman Frans toverde de tuin om tot een groot voetbalplein.
De leuze van Geel is “Je komt er, je blijft er” is hier zeker van toepassing geweest. En een pleeggezin was in Geel zeker op zijn plaats. Zo werd in 1980 het pleeggezin “De Hoeve” opgericht, bij de mensen van ’t Punt beter gekend als “Het Hoeveke”.
Hieraan heeft hij zeker ook bijgedragen. De kinderen die nog heel klein waren heeft hij zoveel liefde gegeven dat ze hem graag vokke noemden. Hij stond altijd klaar voor hen wanneer er iets stuk was, of om hen weg te brengen naar de muziekschool, sportvereniging, op stage en nog veel meer.
Regelmatig ging hij op bezoek bij zijn familie in Bocholt. Geen enkele familiesamenkomst wilde hij missen .Het Limburgs liedje van Jo Erens zong hij mee uit volle borst want hij was trots een Limburger te zijn.
Heel wat kilometers heeft hij afgelegd met de auto. Niet alleen naar Opdorp of Bocholt, maar ook naar zijn confraters in Lanaken en Tervuren. Die samenkomsten wilde hij niet missen.
Hulp bieden waar het kon, dat deed hij hier op Punt als parochiepriester, maar ook andere parochies konden op Pater Mathieu rekenen. In Stelen waar hij, na het op rust gaan van pastoor Versmissen, bijna iedere zondag een misviering verzorgde. Regelmatig ging hij na de viering iets drinken bij Simon en Jef samen met het zangkoor. Ook bij hen was hij erg geliefd en dat was zeker wederzijds.
Deze mensen en nog vele anderen hebben kunnen volgen hoe het steeds moeilijker werd om de viering voor te gaan. Maar niemand liet iets merken want ze hadden Mathieu graag. Zoals Kim, die hij al kende als misdienaar toen nog een kind en nu al mama, heeft Mathieu zolang mogelijk geholpen. Het was de zoveelste confrontatie te moeten beseffen dat hij weer iets moest loslaten wat hij zo graag deed.
Gelukkig was er “Huis Perrekes” die voor hem de nodige zorg 24 op 24u konden geven.
Drie jaar heeft hij mogen genieten van de goede zorgen van het personeel in het “Holle Huis”.
Wanneer we op bezoek kwamen en het zonnetje scheen dan wisten we al dat hij buiten in de tuin te vinden was. Met het zonnehoedje dat hij in mei met zijn verjaardag van hen had gekregen was hij dolgelukkig, zo kon hij genieten in de volle zon en niet in de schaduw. Ook de vriendschap en de hulp die hij van de medebewoners kreeg in “Huis Perrekes” was hartverwarmend.
Gelukkig heeft hij nog lang kunnen mee genieten van de vele familiesamenkomsten, zoals Kerstmis, Pasen, communiefeesten en de verjaardagsfeestjes. Mathieu kon zo dankbaar zijn met de bezoeken die hij kreeg van de familie, zijn confraters en de vrienden.
Ook al kon hij het niet meer verwoorden, aan de lach kon je zien dat hij ervan genoot.
Pater Ceyssens, Mathieu, Thieu, vokke…zoveel aansprekingen, maar je hebt dan ook voor heel wat mensen enorm veel betekend.
Dankwoord van zijn ‘familie’ van Opdorp en het Hoeveke 4
Bedankt vokke voor alles, we zullen je missen!