In dankbaarheid gedenken wij
Pater Johannes Godefridus Aarts S.C.J.
Jan werd geboren op 28 februari 1937 in Vlierden waar hij nog dezelfde dag gedoopt werd in de St. Willibrorduskerk te Deurne. Na de lagere school ging hij naar de ambachts-school in Helmond en tijdens het godsdienst onderricht vertelde Pater Stierum scj die godsdienstleraar was aan de leerlingen: “De mensen en de kerk hebben priesters nodig en vroeg of ik er nooit aan gedacht had priester te worden. Inderdaad zo schrijft Jan, had ik daar nooit over nagedacht. Maar toen is wel de gedachte bij mij gaan leven en blijven leven”. In september 1951 zette hij zijn eerste stappen in het kleinseminarie ‘Christus Koning’ te Helmond. Waar hij al gauw Ted Cloin leerde kennen want hun cham-brettes lagen naast elkaar op de slaapzaal. Als de schone was dan weer van thuis terug kwam zaten er meestal wat snoepjes bij die dan onderling werden gedeeld. Na 4 jaar Helmond ging Jan naar het Juvenaat in Bergen Op Zoom. Waar hij in 1958 het staatdiploma gymnasium A behaalde. Hierna ging Jan naar Asten voor het noviciaat en deed daar op 8 september 1959 zijn eerste professie.
Van 1959 tot 1961 ging hij naar Liesbosch voor de filosofie studie. Omdat Jan intelligent was werd hij na de filosofie voor Rome benoemd om daar aan de Pauselijke Universiteit Gregoriana zijn theologie studie te doen. “Ik was daar erg blij mee, want de studie lag mij en Rome trok mij” zoals hij het zelf zei. Het was de tijd van het tweede Vaticaans concilie en er was veel in beweging in de wereld. Voor Jan was priester zijn ‘in dienst van God staan voor het heil van de mensen. Hen naar God toe te brengen of God naar hen toe’. Deze motivatie om priester te worden is bij hem altijd hetzelfde gebleven. Jan werd op 19 december 1964 te Rome door Mgr. Felici tot priester gewijd en na het behalen van zijn licentie in de theologie in 1966 werd Jan voor Finland benoemd al had hij graag naar Chili gegaan, want daar had hij zich voor opgegeven.
Eenmaal gearriveerd in Finland begon Jan meteen Fins te leren en enige tijd later is hij aan de faculteit van Helsinki begonnen met een studie over Luther en promoveerde in 1972 op het proefschrift over het kerkelijk ambt bij Luther. Tevens werd Jan benoemd als kapelaan in de St. Olafkerk te Jyväskylö met als bijzondere opdracht: contacten met de (Luther-aanse Finse kerk). Jan was een graag geziene gesprekspartner. Als parochie-pastor werkte hij in verschillende parochies en was moderator van de jeugdbeweging ‘Juventus Catholica’. Ondertussen was hij Fins staatburger geworden, want hij voelde er zich steeds meer thuis. Vanaf 1989 tot 1999 was hij pastor van de Mariaparochie in Helsinki, zijn mooiste tijd zoals hij zelf schrijft. “Daar heb ik ervaren, dat ik voor hen priester was en kon zijn, openstaan voor mensen, voor wat zich aanbood, wat gevraagd wordt op dit moment.” Daarnaast was hij actief betrokken bij de oecumene. Zelf schrijft hij: ‘oecumene’ is ‘gemeenschap opbouwen tussen de kerken onderling’. We werden door Rome geprezen. Tegelijkertijd was hij vicaris generaal van de bisschop en toen deze ziek werd is hij twee en half jaar administrator van het bisdom geweest. Jan had een grote passie voor paddenstoelen en heeft er vele gezocht in de Finse bossen tijdens de herfst. Met veel vreugde, inzet en liefde heeft hij in Finland gewerkt, jammer genoeg kwam er na 36 jaar een abrupt einde aan.
Het was dan ook erg moeilijk voor hem om in 2002 Finland te verlaten wat zijn tweede vaderland was geworden. Na de rehabilitatie kon hij in 2007 weer terugkeren naar Finland maar heeft dit niet gedaan. Zelf zegt hij hierover: “Het was een vervelende tijd en achteraf gezien had ik terug moeten gaan voor het welzijn van de mensen en voor mijzelf. Ik ben naar Nederland teruggekeerd zonder me er echt thuis te voelen”. Verder zegt hij: “Ik ben onder-tussen 70 jaar, heb een zware operatie ondergaan, plus mijn gehoor wordt steeds slechter en heb niet meer de energie om nog opnieuw te beginnen.” Na zijn terugkeer uit Finland is Jan werkzaam als pastor bij de zusters van het H. Hart in Rosmalen en vaste assistent in de moeder Teresa parochie in ’s-Hertogenbosch. Wel is hij verbonden gebleven met de kerk in Finland door o.a. de redactie van een Fins talig gebedenboek en lid van de commissie voor de door Rome ondersteunde oecumenische gesprekken tussen de katholieken en Lutheraanse kerk in Finland.
Ondertussen was Jan gekozen tot lid van het provinciaalbestuur en tot vice-provinciaal. Dit heeft hij van 2015 tot 2021 gedaan. Toen de zusters van het H. Hart naar Nijmegen gingen verhuizen kwam Jan in maart 2018 ook naar Nijmegen en ging in het St. Jozefklooster wonen. Wel wilde hij graag zijn onafhankelijkheid behouden. Jan heeft hier nog enkele mooie jaren gehad, al was hij graag weer teruggegaan naar Finland want daar lag toch zijn hart. Graag legde hij een kaartje met zijn medebroeders, maar ook met zijn familie, met wie hij vele goede contacten had. Zo werd er elke 14 dagen dan bij die, dan bij de ander, een kaartje gelegd dus ook bij Jan. Het was altijd gezellig en fijn om elkaar weer te ontmoeten. Jan was een groot sportliefhebber, vooral van PSV. Als zijn broers een keertje niet naar het voet-ballen konden, werd meteen aan Jan gedacht en ging hij naar PSV kijken. De tijd die over was vulde Jan met lezen, schrijven en wandelen in de natuur. Jammer dat zijn nieren slechter gingen functioneren en dialyseren onvermijdelijk werd. Na een moeilijk besluit is Jan met de dialyse begonnen, al was het wel een inbreuk op zijn leven. Hij was niet altijd toegankelijk maar was dankbaar voor alles wat je voor hem deed. Zolang ik het zelf nog kan, doe ik het zelf, was zijn motto. Jan laat veel meditatieve en theologische geschriften na in het Fins en Nederlands.
Nog geen jaar heeft hij mogen wonen in het Catharinahof. Zijn krachten namen af, het eten smaakte niet meer, hij was gauw erg moe en hij werd steeds zwakker. Jan werd opgenomen in het ziekenhuis met een zware longontsteking. Op woensdag 26 januari 2022 is hij, na gesterkt te zijn door het sacrament van de stervenden, rustig en vredig ingeslapen.
Jan wij dragen je mee in onze herinneringen en in ons hart. Je was een waardevolle, belangstellende, dankbare en geliefde medebroeder. Bedankt voor je groot geloof, voor je grote inzet, voor je broederlijke liefde, je dienstbaarheid en vriendschap. Bedankt ook voor de wijze waarop jij jouw leven samen met je familie, je medebroeders en zovele mensen in Finland en hier hebt gedeeld. Denken wij met respect aan Jan voor zijn toewijding en zijn grote inzet in de vele taken die hij in zijn leven heeft gedaan. Jan wij geven je nu uit handen in het gelovig vertrouwen dat je nu thuis bent bij Hem, in wie jij heel je hoop gesteld hebt.
Namens de communiteit
Pater W. Halters