In dankbaarheid gedenken wij
Pater Gerardus Johannes Strijbosch scj.
Gerard werd geboren in De Rips op 5 september 1931 als 9de kind in een gezin van 15 kinderen. Dezelfde dag nog werd hij gedoopt in de parochiekerk van de H. Margaretha. Toen begin 1940 het gezin naar Milheeze verhuisde maakte hij daar de lagere school af. Omdat Gerard te kennen had gegeven dat hij priester wilde worden ging zijn moeder naar de pastoor om raad te vragen. Maar de pastoor antwoorde haar botweg: “jullie zoon kan geen priester worden, dat kunnen jullie niet betalen, daar hebben jullie niet genoeg geld voor.” Maar Gerard ging in 1945 toch naar het klein seminarie ‘Christus Koning’ in Helmond en in 1950 naar het Juvenaat te Bergen op Zoom. Na het beëindigen van het klein seminarie ging hij naar het noviciaat in Asten. Waar hij op 8 september 1954 zijn eerste geloften aflegde bij de Congregatie van de Priesters van het H. Hart van Jezus. Hierna ging hij van 1954 tot 1957 naar het groot seminarie in Liesbosch voor de filosofieopleiding. Na een jaar bureauwerk ging hij naar Nijmegen voor de studie theologie, alwaar hij op 17 juli 1960 tot priester werd gewijd door Mgr. W. Bekkers.
Na een pastoraal jaar in Amsterdam werd hij benoemd voor Chili. Jammer dat hij niet naar onze Congo missie kon vertrekken vanwege de onrust die daar op dat moment heerste. Gerard vertrok in november 1962 een paar maanden na de wereldkampioen-schappen voetbal naar Chili. Het zal niemand verbazen dat het eerste bouwwerk dat hij vanuit het vliegtuig herkende het voetbalstadion was. Gerard hield erg veel van voetballen. Hij was een enthousiast PSV-fan. Bij zijn aankomst in Chili maakte hij al gauw kennis met de mensen en hun gewoontes en begon met een cursus Spaans. Gerard vertelde eens dat hij bij zijn eerste preek in het Spaans, ‘het dacht te hebben over een van de parabels van Jezus, maar de mensen verstonden een heel ander woord’. Het Spaans was niet zo gemakkelijk voor hem. Al vlug werd hij benoemd tot kapelaan te Teno, een uitgestrekte plattelands-parochie in het centrale gedeelte van Chili met grote landerijen en vele bijkapellen. In het begin verplaatste hij zich met boerenkar en later met de motor naar de verschillende bijkapellen, om daar te dopen, te trouwen, eucharistie te vieren. Zijn naam staat nog altijd geschreven in de kerk van Teno. Hier was Gerard als een herder die goed zorgde voor zijn kudde. Er waren in de jaren ‘60 en ‘70 veel landbouwhervormingen en gelukkig wist hij als boerenzoon wat dat allemaal inhield. Hij heeft de boeren met raad en daad kunnen bijstaan. Gerard stond dicht bij zijn mensen en was met hen begaan. Hij probeerde ze te helpen waar hij maar kon. Hij was een mensenmens, altijd blij en opgewekt en had altijd wel een grapje. Hier voelde hij zich thuis en op zijn gemak. Dat was mede de reden waarom hij priester was geworden. Zijn levensmotto was dan ook: “Het leven is me gegeven om gelukkig te zijn, dus doe ik er alles aan om er van te genieten. Zelfs als alles schijnt tegen te zitten”.
Toen Gerard in Chili kwam was de SCJ-vestiging daar jong en bloeiend. Maar jammer genoeg veranderde dat door de staatsgreep en omwenteling in 1973 door het nieuwe bewind van Pinochet. Er veranderde veel in het leven van de Chilenen en in de kerk. Maar ook voor de SCJ-gemeenschap was het een moeilijke periode en Gerard heeft daar veel onder geleden. Maar zijn optimisme en wijsheid hebben gemaakt dat hij voor velen een steun en toeverlaat is geweest. Algauw werd hij benoemd voor verschillende bestuurlijke functies, zoals: regionaal econoom en regionale overste. Toen in 1991 de Chileense provincie werd opgericht werd hij daar meteen lid van en werd al gauw gekozen tot provinciaal overste. Deze functie heeft hij tot 2007 bekleed. Maar zijn persoonlijke voorkeur bleef uitgaan naar het basispastoraat in een parochie.
Gerard werd ouder en zijn krachten begonnen af te nemen, daarom ging hij in San Bernardo wonen in het vormingshuis voor nieuwe kandidaten vlak bij het college. Omdat zijn gezichtsvermogen slechter begon te worden moest hij stoppen met autorijden, vooral nadat hij verschillende kleine ongelukjes had gehad. Dat hij ook wel eens eigenwijs was, blijkt uit het volgende: In zijn nieuwe onderkomen wilde hij zelf de gordijnen ophangen en viel daarbij van de trap. Hij hield er een fikse bloedneus aan over en een aantal schrammen en bulten. Ja zei hij, het is goed geweest: “Ik ga terug naar Nederland”. Zo besloot hij in 2018 terug te keren naar Nederland. Maar eenmaal in Nederland miste hij zijn dierbare Chili en zijn mensen waar hij 56 jaar lang gewoond en gewerkt heeft. Diep in zijn hart had hij daar graag gebleven. Als je hem de groeten uit Chili gaf en die kreeg hij nogal eens, zei hij: ’Waarom mag hij wel terug naar Chili en ik niet?’ Hij doelde daarbij op een Nederlandse medebroeder die nog in Chili werkzaam is.
Na afscheid genomen te hebben van zijn dierbare Chili, kwam Gerard in 2018 in Nijmegen wonen, waar hij een gewaardeerd huisgenoot was die graag een kaartje legde met zijn medebroeders. Fijn dat zijn familie dichtbij woonde met wie hij nog veel contacten had. Langzaam verminderde, zijn gezondheid, het lopen werd moeilijker zodat hij algauw gebonden was aan een rolstoel. Maar zijn goede humor en grapjes bleven. Vanwege zijn afnemende gezondheid en de groter wordende zorgvraag, verhuisde hij in december 2020 naar Huize Rosa, waar hij nog een mooie tijd heeft gehad. De laatste maanden ging hij achteruit, sliep veel, was wat moeilijker wakker te krijgen, het eten smaakte niet zo meer. We hoopten nog dat we op 5 september zijn 93ste verjaardag en op 8 september zijn 70-jarig professiefeest konden vieren, maar het kaarsje leek opgebrand en we waren bezig aan een van zijn laatste bladzijdes van zijn levensboek. Nog gesterkt door het sacrament van de zieken is hij op dinsdag 3 september 2024 rustig en vredig ingeslapen.
Gerard we hebben je levensboek nu dicht geslagen, wij zullen je meedragen in onze herinneringen en in ons hart. Je was een waardevolle, dankbare en geliefde medebroeder. Bedankt voor je grote inzet in Chili, voor je broederlijke liefde, je dienstbaarheid en vriendschap. Bedankt voor de wijze waarop jij jouw leven samen met je familie, met zoveel Chilenen en vele anderen hebt gedeeld. Moge de goede Vader, je nu troostend in zijn armen nemen, dat Hij je nu voorgoed de diepste geborgenheid schenkt. Rust nu maar in Gods eeuwige vreugde, Hij zal zeker met je zijn, want je bent echt welkom bij Hem.
Namens de communiteit van Nijmegen.
Pater W. Halters rector.