In dankbaarheid gedenken wij
Pater André Boelrijk S.C.J.
André werd op 8 februari 1925 te Zwijndrecht geboren als tweede jongen in een gezin van 9 kinderen. Hij werd André genoemd naar zijn Friese grootvader, die overigens Andries heette. Omdat hij priester wilde worden ging André op 13-jarige leeftijd naar het Juvenaat in Bergen op Zoom. De dag na zijn vertrek werd zijn jongste broer Jos geboren, die later verhuisde naar Canada. Tijdens de vakanties werd er samen met zijn broers en zussen veel gelachen en plezier gemaakt. Er werden verhalen, gedich-ten en liedjes gemaakt. Een lied sprong er wel uit en dat was de ‘ode aan zijn vaders pijp’. Zoals zijn zus Bep vertelde. Ook voor andere feesten maakte hij liedjes. Wat vaak tot plezier en hilariteit leidde.
Tijdens de Duitse bezetting in 1942 werd het Juvenaat in beslag genomen en verhuisde men naar Nijnsel en na een rumoerig noviciaatsjaar vanwege de Duitse bezetting legde hij op 8 september 1945 zijn eerste geloften af in Asten. Hierna ging André naar Liesbosch voor de filosofie. Tijdens zijn verblijf in Liesbosch had hij regelmatig contact met zijn zus Bep, die toen in Breda woonde. Op fietsafstand was het goed te doen om elkaar zo af en toe gedag te zeggen. Al was het contact ‘tijdens de oorlogsjaren moeilijk en moest met alles zuinig omge-gaan worden. Het verbaasde zijn zus Bep hoe hij op een briefkaart verhalen kon schrijven waar zij minstens 2 vellen papier voor nodig had. Het was heel klein maar duidelijk geschreven. Tijdens zijn filosofie studie behaalde hij zijn diploma Gymnasium-B. Hij had aanleg voor bètavakken en zag daarvan ook het belang in voor de moderne tijd. Hierna ging hij naar Nijmegen voor de theologie en werd op 15 juli 1951 tot priester gewijd door Mgr. Mutsaerts. Na zijn priesterwijding ging hij in Delft natuurkunde studeren en behaalde er zijn ingenieurs-diploma in 1957. Natuurlijk had hij tijdens zijn studietijd in Delft regelmatig contact met zijn familie en genoot en van de vele fietstochten samen met zijn Vader en Zus Bep.
Na het behalen van zijn ingenieursdiploma werd hij benoemd voor het Juvenaat in Bergen op Zoom, waar hij een bèta-opleiding opzette en gaf zelf wis- en natuurkunde. Maar zijn belang-stelling als docent ging verder dan de bètavakken. André was een gewaardeerd leraar, met een scherp oordeel over mensen en situaties, vaak afwijkend, maar wel met respect. Hij was er van overtuigd dat voor kennis van het moderne (ook het spirituele) leven, het lezen van moderne romans noodzakelijk was. Vandaar zijn interesse voor de schoolbibliotheek en hij bracht leerlingen ertoe romans te lezen, in clubs ’s avonds op zijn kamer (één van die clubs bestaat nu nóg!). Toen de bèta-afdeling op school goed was opgezet en André zich meer wilde gaan beperken in zijn activiteiten, ging hij Catechese geven in de hogere klassen en later het nieuwe vak Maatschappijleer. Langzaamaan werd het onderwijs hem te veel en na 25 jaar stopte hij ermee.
Al gauw werd hem een nieuwe werkkring aangeboden: want in de Nederlandse SCJ-provincie werd de nadruk gelegd op de Catechese met en voor volwassenen. Dat paste in de ontwikke-ling van die tijd. In de jaren ’80 werden daartoe pastorale scholen opgericht met tweejarige cursussen voor kerkelijke vrijwilligers. Daarom werd er in 1982 een studie-secretaris gezocht voor de inhoudelijke inrichting en het onderling contact van die scholen. André zag hierin een uitdaging. Uiteindelijk waren er ruim 40 van deze opleidingen en reisde hij stad en land af om die scholen te bezoeken. Er werden landdagen gehouden en er was een tijdschrift. Daarnaast had André nog vele contacten met allochtonen en verleende hij hulp aan de Stichting “De Paraplu”, een opvanghuis voor mensen die buiten de boot dreigden te vallen.
André was een zeer gewaardeerde huisgenoot in de communiteit van Bergen op Zoom en betrokken bij vele zaken van de SCJ-Provincie en Congregatie, hij was actief op velerlei terreinen. Een van de vele dingen die hij gedaan heeft was het geluid in de kapel, na gordijnen opgehangen te hebben was het geluid verbeterd. Verder heeft hij veel werk gestoken aan de bibliotheek bij het afscheid van het Juvenaat, alle oude boeken en geschriften kregen een goede plaats. Jarenlang was hij de organisator van groepsgesprekken met huisgenoten en medebroeders in de buurt. Hij had vele goede contacten met zijn familie. Toen zijn vader nog leefde maakte ze samen vele fietstochten, Nadat zijn vader was overleden zette hij dat voort met zijn zus Bep. Met haar en zijn moeder, die ook zeer oud is geworden, bracht hij veelal het weekend door. Met vrienden en kennissen bleven er jarenlange contacten, evenals met de oud-leerlingen.
Toen André in 2001 in het St. Jozefklooster te Nijmegen kwam wonen voelde hij zich er al gauw thuis. Hier vond hij meer innerlijke rust. Zelf zegt hij: ‘het was geen abrupt einde van al mijn activiteiten, ik was er naar toegegroeid vanwege mijn gezondheid’. Hij knapte weer op en werd weer actief. Ook hier vond hij al gauw de weg naar de bibliotheek en zelfs heeft hij een groot aantal boeken geselecteerd en in de kelder bij elkaar gezet en geordend, zodat ze bereikbaar zouden zijn voor elke bewoner van het verzorgingshuis. Verder wist hij veel van de computers en hielp waar het mogelijk was. Zo was hij altijd bezig met zaken waar een ander plezier van had. Ook van hieruit ging hij elk weekend zijn naar zijn zus of naar wie dan ook en genoot van het samen zijn met familie en vrienden. Maar toen dat reizen hem te zwaar werd en steeds moeilijker ging, was er regelmatig telefonisch contact.
Toen het langzaam duidelijk werd dat wij het vertrouwde St. Jozefklooster gingen verlaten, viel hem dat zwaar om daar weg te moeten, weg uit zijn vertrouwde omgeving waar hij 19 jaar woonde. Hoe graag had hij daar willen nog willen blijven? Maar dat ging niet en verhuisde hij naar het Catharinahof waar hij nog anderhalf jaar heeft mogen wonen samen met zijn mede-broeders. Jammer dat door het verhuizen en met het toenemen van de jaren, zijn gezondheid en krachten minder werden en het voor hem steeds moeilijker werd om zijn dagelijkse wandelingetje te maken. Maar bleef dit zolang hij maar kon doen in de omgeving. Voor velen was en bleef hij een toegewijde en inspirerende raadsman. Onverwacht getroffen door het coronavirus en zijn steeds zwakker wordende gezondheid is hij op donderdag 28 juli 2022 rustig en vredig ingeslapen, nog gesterkt door het sacrament van de zieken.
André wij zullen je meedragen in onze herinneringen en in ons hart. Je was een waardevolle, dankbare geliefde medebroeder. Bedankt voor je grote inzet, voor je broederlijke liefde, je dienstbaarheid en vriendschap. Bedankt ook voor de wijze waarop jij jouw leven samen met je familie en zovele anderen hier hebt gedeeld. Moge de goede Vader je nu troostend in zijn armen nemen, dat Hij je nu voorgoed de diepste geborgenheid schenkt. Rust nu maar in Gods eeuwige vreugde, hij zal zeker met je zijn, want je bent echt welkom bij Hem.
Namens de communiteit van Nijmegen.
Pater Wim Halters, Rector.