In dankbaarheid gedenken wij
Broeder Marinus Johannes Antonius van Berlo S.C.J.
Marius – zoals hij genoemd werd – werd op 28 mei 1947 geboren in Bakel uit een groot Brabants gezin. Dezelfde dag nog werd hij gedoopt in de Willibrorduskerk in Bakel. Na de lagere school, ging hij omdat hij religieus wilde worden in 1961 naar Huize St. Gerlach in Cadier en Keer. Waar hij opgenomen werd in een schildersgroep en zo het schilderen leerden. In 1966 ging hij in naar Helmond voor het noviciaat en legde daar op 8 september 1967 zijn eerste geloften af.
De eerste benoeming die hij kreeg was voor Nijmegen waar hij gevraagd werd om in de keuken te gaan helpen. Heel zijn arbeidzame leven heeft hij in de keuken gewerkt en als je “Marius” zegt, dan denk je meteen aan “kok”. Van schilderen is nooit meer iets gekomen. Na het behalen van allerlei diploma’s: zoals instellingskok, dieetkok en een specialisatie in vleesgerechten, waarvoor hij op 14 januari 1971 ‘het zilveren koksmes’ behaalde. Hij is toen br. Cleophas in de keuken opgevolgd. Verder heeft hij zich nog gespecialiseerd in wijn en haalde ook daar de nodige papieren voor. Jarenlang is hij actief lid geweest van het Nederlands Genootschap van wijn vrienden.
Tot 1983 is hij kok geweest in het Sint Jozefklooster, dat een kloosterbejaardenhuis was geworden voor medebroeders, zusters onder de Bogen en Karmelietessen. Hier heeft hij vele lekkere maaltijden verzorgd voor de bewoners, wat niet altijd gemakkelijk was, het was veel werk. Maar hij deed zijn werk goed en met veel toewijding en plezier. In 1983 werd hij gevraagd om in ‘Huize Sint Gerlach’ in Cadier en Keer voor de communiteit te gaan koken. Er werden daar regelmatig grote scj bijeenkomsten gehouden en moest er veel gekookt worden. Met veel liefde en toewijding heeft hij veel diners verzorgd. Toen ‘Huize St. Gerlach’ in 2005 gesloten werd ging Marius weer terug naar Nijmegen en ging wonen in de communiteit van ‘Jonkerbos’ waar hij nog wat hand en span diensten in de keuken verleende. Toen dat huis in 2015 gesloten werd kwam Marius wonen in het Sint Jozefklooster waar hij nog een mooie tijd had. Twee maal per week deed hij vrijwilligerswerk zoals koffieschenken in Zonnehaard en later in Griffioen. Zondags ging hij naar de Titus Brandsmakapel waar hij koffie schonk aan de dak en thuislozen. Als er in de communiteit een kaartje werd gelegd dan was Marius daar vaak bij te vinden.
Vele jaren is hij samen met broeder Nico van Ham op vakantie geweest. Samen hebben ze vele steden bezocht zoals Parijs, Madrid, Londen en nog vele andere steden. Veel foto’s en dia’s werden er gemaakt tijdens de vakanties. Zodat hij later nog eens kon zien waar ze allemaal op vakantie waren geweest. De laatste week van de vakantie werd doorgebracht in een van onze communiteiten, zoals bijvoorbeeld in Amsterdam. Hier hebben ze vele musea bezocht. De laatste vakantie die ze samen maakte was in Den Haag. Daar zijn ze toen plotseling terug moeten keren naar Nijmegen vanwege de gezondheid van Marius en hij is toen kort daarna opgenomen in het ziekenhuis waar men constateerde dat zijn hart niet goed meer functioneerde en een pacemaker noodzakelijk was.
Marius had vele contacten met zijn familie die hem regelmatig kwamen bezoeken en waar hij ook graag naar toe ging zeker bij verjaardagen. Met sinterklaas kwamen zijn zussen de ’klomp leeg halen’ en hadden ze samen veel plezier en werd er veel gelachen. Je zag hem vaak met een glimlach op zijn gezicht en was vaak goed gehumeurd. Maar hij kon ook wel eens kwaad worden, zeker als het niet ging zoals hij wilde.
Jammer dat zijn gezondheid verder achteruit ging, maar zijn glimlach en vrolijkheid bleef hij behouden. Nog geen jaar heeft Marius in ‘Huize Rosa’ mogen wonen. Zijn krachten namen af. Het eten smaakte niet altijd en hij werd steeds zwakker. Wat ons opviel was dat hij de laatste tijd terug naar vroeger verlangde. Jammer dat hij een longontsteking kreeg en het soms erg benauwd had. Op 19 maart op het St. Jozeffeest is hij plotseling maar rustig en vredig ingeslapen.
Marius bedankt voor je inzet, voor je broederlijke liefde, je dienstbaarheid, je vriendschap. Bedankt voor de wijze waarop jij jouw leven samen met je familie, je medebroeders en zovele anderen hebt gedeeld. Marius wij zijn dankbaar, dat je er een van ons hebt moge zijn. Moge de goede Vader je nu troostend in zijn armen nemen, dat Hij je nu voorgoed de diepste geborgenheid schenkt. Rust nu maar in Gods eeuwige vreugde, hij zal zeker met je zijn, want je bent echt welkom bij Hem.
Namens de communiteit,
Pater W. Halters