.
In memoriam van Pater Alphons Huisken scj.
Pater Alphonse Huisken werd op 4 augustus 1936 te Lattrop geboren in een boerengezin als vierde van elf kinderen. Al vroeg voelt hij de roeping om priester te worden, liefst in Afrika. Die drive komt uit hemzelf, niet van zijn ouders of meneer pastoor. Geld voor de opleiding is er amper Door een gulle gever kan Alfons zijn studies beginnen en zo legt hij zijn eerste geloften af in Asten, in de Congregatie van de Priesters van het Heilig Hart op 8 september 1957. Op 27 maart 1965 werd hij in Nijmegen tot priester gewijd. Na zijn priesterwijding ging hij naar Frankrijk om frans te studeren en zich voor te bereiden op zijn vertrek naar Congo. Terwijl hij hier mee bezig was ontmoette hij daar Mgr. Albert Ndongmo die hem verleidde met zijn talent als redenaar om naar Kameroen te komen in plaats van naar Congo. Uiteindelijk besloot Fons naar Kameroen te vertrekken waar hij in 1967 arriveerde. Zijn eerste maar tijdelijke missie werd Njombé, hier bekwaamde hij zich in het Pidjin – Engels en maakte kennis met vele parochianen. Na deze korte periode ging hij deel uitmaken van de Nederlandse groep scj’ers die allen in het departement van de Bamboutos in west-Kameroen werkten. Hij woonde in Mbouda van waaruit de verschillende buitenposten die er toen waren bezocht werden, o.a. Bangang, Balatchi, Batcham, Babeté, Galim.
Al gauw werd Fons aangetrokken door de vele jongeren die weinig of niets te doen hadden. Zo groeide langzaamaan het landbouwproject. Met zijn ervaring als boerenzoon begon hij dit project in Galim waar veel vruchtbare grond beschikbaar was en startte met een gemeenschappelijke tuin met de jongeren uit het dorp. Hun producten werden verkocht in de nabijgelegen stad. Met de opbrengst daarvan konden weer nieuwe jongeren deelnemen en zo bleven de jongeren op het platteland en vertrokken niet meer naar de stad om daar werk te gaan zoeken of zich te vervelen. Ook bouwden ze een huis voor iedere deelnemer aan het project. Pater Simon Schotte heeft het later van hem overgenomen.
Toen in 1971 pater Gérard Smits plotseling overleed ten gevolge van een ongeval (stichter van de parochie in Batcham). Werd hij gevraagd hem te vervangen. Vol enthousiasme en vitaliteit begon Fons daar aan zijn werk als pastor en drukte zijn stempel op de missie van Batcham o.a. door de bouw van een mooie octogonale kerk, hierbij geholpen door familieleden en vrienden. Hij nodigde zusters uit om de gezondheidszorg op zich te nemen, bouwde een klein ziekenhuisje en een huis voor hen. Al lang vond hij dat zijn catechisten niet goed gevormd waren en begon deze te vormen en bouwde zelfs een centrum voor hen. Jammer genoeg is dat nooit goed van de grond gekomen. Voor zichzelf had hij weinig nodig, woonde in een klaslokaal waar wat muren in gezet waren zodat hij een slaapkamer en een kamer had om zijn mensen te ontvangen. De keuken en het toilet stonden los van het huis. Later heeft hij wel een huis gebouwd voor hemzelf en zijn medebroeders.
Altijd had hij mensen om zich heen. Dit omdat hij dan wat gemakkelijker de taal leerde, de vele spreekwoorden en hun gewoontes en gebruiken leerde. Het woord inculturatie was voor hem geen loze kreet. Kruidde zijn preken regelmatig met inlandse spreekwoorden. En als grote bewonderaar van Mgr. A. Ndongmo begreep hij zijn advies, dat luidde: ‘Of men nu in het Frans of in de Afrikaanse taal preekt, je moet altijd proberen om de klassieke woorden van de christelijke vocabulaire, de smakelijke pulp en de levendige warme smaak die ze hadden van de eerste christenen terug te brengen’. In de taal van het volk van vandaag worden woorden als ‘liefde’, ‘redding’, ‘genade’, ‘verlossing’ en ‘koninkrijk’ opgeroepen. In 1984 werd hij benoemd tot eerste raadslid van de regionale overste van de priesters van het Heilig Hart in Kameroen. Omdat hij wilde dat de catechisten een goede vorming kregen verliet hij in 1986 Batcham voor een sabbatjaar in Parijs om zich daar beter te bekwamen in de catechese.
Maar bij zijn terugkeer in Kameroen werd hij benoemd tot overste in de communiteit van het Heilig Hart in Ndoungué, waar ook het noviciaat was gevestigd. Wel een beetje met tegenzin aanvaarde hij dat, want hij ging liever terug naar Batcham. Hier werd Fons pastoor van de parochie Sainte Anne in Ndoungué. 6 jaar later werd hij pastoor in Kouoptamo in het Bamoun gebied. Weer enkele jaren later keerde hij terug naar het noviciaat in Ndoungué weer als overste van de communiteit en pastoor van Manengolé. In 1999 werd hij benoemd tot overste van de Mont Saint Jean in Bafoussam en verantwoordelijk voor de propedeuse, een voorbereidingsjaar op het noviciaat.
Zijn pastorale hart bleef kloppen Zo nodigde hij al gauw mensen uit om deel te nemen aan de dagelijkse eucharistieviering samen met de communiteit. De kapel werd te klein en zo groeide het idee om een grotere kerk te bouwen. Hierover nam hij contact op met de bisschop van Bafoussam, mgr Joseph Atanga die hem groen licht gaf om een kerk te bouwen. Die hij wel de Heilig Hart kerk moest noemen. Ondertussen was er een levende gemeenschap ontstaan. Er werd een grote zaal gebouwd die tijdelijk dienst zou doen als kerk en later als parochiezaal gebruikt kon worden. In 2012 begon men met de bouw van de nieuwe Kerk die een jaar later werd ingehuldigd. Maar Fons kon niet stil zitten en ging door met de vorming van jonge jongens voor het noviciaat, ontwikkelde verschillende landbouwactiviteiten en zorgde voor een kinderboerderij. Het mag gezegd worden dat hij tot het einde van zijn leven niet alleen boer maar ook herder is gebleven, toegewijd en kritisch, wel met eigen inzichten. Toen in 2005 pater Georges Sedzik werd benoemd als pastoor van de H. Hart parochie, kon Fons zijn pastorale activiteiten en inzet wat afbouwen en het rustiger aan gaan doen.
Naarmate zijn leeftijd vorderde, zijn krachten minder werden en hij slechter ging zien, wijdde hij zich meer en meer aan spirituele activiteiten, ontving vele mensen die hij begeleide, luisterde naar hun problemen en gaf hen raad. Het afgelopen jaar kreeg hij prostaatproblemen waardoor hij sinds juni 2023 meer moeite had met lopen. De laatste maanden waren niet gemakkelijk. Zijn krachten namen af en hij moest meer en meer uit handen geven en zich laten verzorgen. Op woensdag 11 oktober 2023 is hij rustig en vredig op 87-jarige leeftijd ingeslapen in het bijzijn van zijn medebroeders.
Mogen wij hem meedragen in onze herinnering en in ons hart. Hij was een waardevolle, dankbare, enthousiaste, hardwerkende en geliefde medebroeder. Fons ik hoop dat je ons hoort, bedankt voor je grote inzet, je broederlijke liefde, je dienstbaarheid en vriendschap. Bedankt ook voor de wijze waarop jij jouw leven samen met je familie, met jouw mensen in Kameroen en in Denekamp, en vele anderen hebt gedeeld. Rust nu in Gods eeuwige vreugde, je hebt het verdient. Hij zal zeker met je zijn.
Dit in memoriam is in samenwerking met SCJ Kameroen gemaakt.
Pater W. Halters scj.