Een korte schets over het ontstaan en de groei van het Heilig-Hartcollege

Dit gebeurde in twee fasen:

Eerste fase

Pater Dehon,stichter van de Priesters van het Heilig Hart, wilde ergens in Vlaanderen een juvenaat oprichten, want in Frankrijk verbood men bij wet (Schoolwet Ferry van 1880) aan alle niet erkende congregaties scholen op te richten.
In Sittard was er reeds een school met internationaal karakter : jongens uit België, Frankrijk, Duitsland en Nederland.

Maar Pater Dehon dacht aan Vlaanderen en gaf aan Pater Luyten de opdracht een geschikt huis te vinden. Met de vaderlijke zegen van de stichter en 50 fr. op zak zocht en vond P. Luyten in de Hoornzeelstraat in Tervuren een groot huis, dat al gauw omgebouwd werd tot een juvenaat.
Op 15 oktober 1904 kwamen de eerste leerlingen toe, o.a; Camille Verfaillie (later bisschop van Kisangani) uit Hooglede. Het eerste schooljaar telde 6 leerlingen o.l.v. 4 paters. Schooljaar 1906-1907 telde reeds 14 leerlingen. Het huis werd te klein.

Tweede fase

 En dit brengt ons naar het huidige klooster en collegevestiging op de Albertlaan, gelegen aan de rand Wezembeek-Oppem-Tervuren. Er werd een groot stuk grond aangekocht en op 1 mei 1907 werd de eerste steen gelegd.
En op 17 april 1908 begon de verhuis. Plaats genoeg . Een grote kapel, ruime slaapzalen,een studiezaal en klaslokalen. En de leerlingen kwamen : begin schooljaar 1908-1909 telde men 25 internen en een 30 tal externen.

De eerste wereldoorlog was een ramp. Paters werden opgeroepen, studenten naar huis gestuurd. Het gebouw werd gedeeltelijk bezet door de Duitsers.

Eindelijk kwam de bevrijding 11 november 1918. En na een stevige propaganda begon het schooljaar 1921-1922 met 57 leerlingen, de school bleef groeien en bijbouwen werd een noodzaak.

De tweede wereldoorlog 1940-1945 werd weer een zware klap. Maar de bevrijding bracht weer hoop.
In 1955 beschikte men over een volledige lagere school. 4 mei 1958 begon de bouw van de nieuwe kapel, toegewijd aan de Barmhartige Christus.
Stilaan verdween ook meer en meer de gedachte van een zuiver internaatschool. Naast de klassieke opleiding werd de moderne humaniora opgericht en weer was het college aan expansie toe.
Een groei die zal blijven duren : nieuwbouw blok A langs de Marchandstraat, blok B en E, een sporthal, een turnzaal, blok D en F voor de basisschool. Allemaal aparte blokken in een heerlijk groen midden. 

Het leerlingenaantal groeide. Meer en meer studieafdelingen werden opgericht. En het college had een goede reputatie in de ronde. Men moest met de tijd mee : onder de stuwende kracht van de directie werd de school gemengd. 
Het H.-Hartcollege werd een eigen vzw op 2 juni 1979. De school heeft de wind in de zeilen. Ze bestaat nu uit 3 afzonderlijke scholen met ieder een eigen directeur, samen onder een inrichtende macht: een kleuter- en basisschool, een middenschool voor leerlingen van de eerste graad humaniora, en een bovenbouw voor leerlingen van de tweede en derde graad.

1 september 2001 was weer eens een historische datum. De laatste pater ging met pensioen. Sinds die dag staan de drie scholen onder de leiding van leken. Wel blijven de paters nog vertegenwoordigd in de Raad van Bestuur. Een tijdsevolutie waar men niet langs kan.
Van 6 humanioraleerlingen in 1904 groeide het aantal leerlingen in september 2006 tot 1352 leerlingen: 92 kleuters, 335 leerlingen in de basisschool en 925 in de humaniora. 

De communiteit telt op dit ogenblik nog 6 paters en 1 broeder. Ze zijn allen met pensioen, maar nog steeds actief in parochies, rust- en verzorgingstehuizen, op school en in de communiteit