In memoriam Pater W. Herpers

Wiel werd geboren op 22 februari 1927 te Chèvremont-Kerkrade. Hij was de vierde in het gezin van 8 kinderen wat bestond uit 2 jongens en 6 meisjes. Hij wilde graag priester worden en ging na de basisschool naar het Missiehuis “Christus Koning” en daarna naar het Juvenaat te Bergen op Zoom. Na het eindexamen in het Juvenaat ging Wiel naar het noviciaat te Asten, waar hij op 8 september 1950
zijn eerste kloostergeloften aflegde. Hierna studeerde hij Filosofie in Liesbosch en daarna Theologie te Nijmegen. Op 17 juli 1960 werd hij door Mgr. W. Bekkers tot priester gewijd.

Hierna werd Wiel benoemd voor het Missiehuis Christus Koning te Helmond. Hij was prefect, surveillant, sportpromotor en leraar aardrijks-kunde en was tevens raadslid van het huis-bestuur. Eind juli 1968 ging hij naar Huize Sint Jozef te Heer. Omdat het broedernoviciaat hierheen werd overgebracht werd hij benoemd tot novicemeester. Op dat moment was er maar een broederpostulant, die later ook nog is weg gegaan. Gedurende vele jaren was Wiel leider van verschillende groepen jongens en tevens godsdienstleraar op de lagere school.

Hij was een harde werker met gevoel voor humor, die met iedereen goed samenwerkte. Hij deed zijn werk met veel enthousiasme en toewijding, ook al was het niet altijd even gemakkelijk voor hem. Zijn liefdevolle betrokkenheid met allen die hem waren toevertrouwd
was erg groot. Door zijn eenvoud betekende hij daarom veel, vooral voor de kwetsbare jongere en ouderen mensen.

In oktober 1983 had het Ministerie van Justitie andere plannen met Huize st. Jozef. Wiel wilde wat anders gaan doen. Op 15 oktober 1987 trad hij officieel in dienst als pastor van de Verpleegkliniek “De Zeven Bronnen” te Amby-Maastricht. Omdat hij s’nachts nogal eens opgeroepen werd verhuisde hij in 1988 naar de Severenstraat dichterbij het Verpleeghuis. Dit werk deed hij met veel plezier en toewijding tot 1996 en verleende hij ook nog regelmatig assistentie bij de Zusters onder de Bogen in Maastricht.

Toen Wiel op 7 Maart 2005 opgenomen werd in het ziekenhuis te Maastricht, moest hij daarna voor enige tijd naar het Verpleeghuis Klevarie voor revalidatie. Op 23 oktober van datzelfde jaar werd “Huize St. Gerlach” te Heer opgeheven. Wiel koos toen voor ons
kloosterverzorgingshuis St. Jozef te Nijmegen. Wel een beetje met tegenzin want hij moest nu afscheid nemen van het voor hem zo dierbare Limburg, waar al zijn familie, vrienden en kennissen woonden. Maar de goede verzorging en de aandacht die hij kreeg maakte dat hij zich hier gauw thuis voelde.

Na enkele jaren ging zijn gezondheid zowel lichamelijk als geestelijk achteruit zodat hij in juni 2011 moest verhuizen naar het verpleeghuis Joachim en Anna. Om daar de juiste zorg te ontvangen die hij nodig had. Wiel voelde zich daar al heel gauw thuis en genoot van alles wat men voor hem deed. Ook hier was hij erg geliefd en kon hij echt genieten van zowel klassieke als religieuze muziek en als er gezongen werd hoorde je hem boven iedereen uit. Hij had een goede stem. Als je bij hem op in de begin jaren op bezoek kwam was zijn eerste vraag: ‘wat gaan we doen’. Dat de medewerkenden van de afdeling erg betrokken waren bij Wiel en erg veel van hem hielden, merkte ik enkele dagen voor zijn overlijden, toen iemand zei: “we kunnen hem nog niet missen”.

Tot het einde toe was hij dankbaar voor alles wat men voor hem deed ook al praatte hij de laatste tijd niet meer. Zijn uitstapjes naar het St. Jozefklooster bij gelegenheid van een feest vond hij fijn en kwam dan weer blij en voldaan terug op de afdeling de Iris. We hadden al plannen gemaakt voor het komende kerstfeest om hem te gaan halen.

Zijn krachten namen steeds meer af en we wisten dat Wiel niet zolang meer zou leven. Toch nog onverwacht ging hij achteruit en nog gesterkt door het sacrament van de zieken is hij op zondagmorgen 29 november 2015, op de eerste zondag van de Advent rustig en vredig ingeslapen in het bijzijn van een medebroeder.

Wiel we zullen je meedragen in onze herinneringen, in ons hart. Bedankt voor de jaren dat je in ons midden was, bedankt voor je broederlijke liefde en vriendschap, bedankt ook voor de wijze waarop jij je leven samen met je familie en ons hebt gedeeld. Moge de goede Vader je nu troostend in de armen nemen, dat Hij je nu voorgoed de diepste geborgenheid schenkt. Rust nu maar in Gods eeuwige vreugde, Hij zal zeker met je zijn, want je bent echt welkom bij Hem.

Op 3 december 2015 hebben wij in een plechtige Eucharistieviering afscheid van hem genomen en hem begraven op ons kloosterkerkhof in Nijmegen.

Communiteit St. Jozefklooster
Nijmegen.

Pater W. Halters

Terug naar vorige pagina