Pater Renaat Gommaar De Ceulaer.

Dit in memoriam is voor een groot deel gebaseerd op het getuigenis van de heer Frans Paepen, geboren en getogen in hetzelfde dorp en medemissionaris in Congo.

Renaat werd geboren als eerste van twaalf kinderen op 11 september 1929 in een diep christelijk gezin te Bouwel in de provincie Antwerpen. Het waren geen gemakkelijke tijden, want reeds al twaalfjarige, in het begin van de oorlog moest hij de handen uit de mouwen steken op de boerderij of huis aan huis groenten verkopen om een centje bij te verdienen voor het gezin.

Het was voor zijn vader dan ook niet vanzelfsprekend dat hij na zijn lagere school naar het internaat vertrok van de Priesters van het H. Hart te Tervuren.

Na zijn middelbare studies en het noviciaat legde hij op 17 oktober 1949 zijn eerste gelofte af als Priester van het H. Hart te Loppem. Filosofie en theologie volgde hij in Leuven, waar hij op 10 juli 1955 priester werd gewijd. “Het ‘ecce venio’ uit het directorium stond diep in zijn hart gegrift, aldus Frans Paepen, reeds vanuit zijn familiekring liep die rode draad door zijn leven: “Zie, ik kom als kloosterling, als priester, als missionaris. Congo riep, en hij kwam.”

Van 1955 tot 1979 was hij werkzaam in Congo als leraar, pastoor of op de procuur met een korte onderbreking van 1965 tot 1966 om te bekomen van de moeilijke tijden die hij samen met zijn vriend Frans doorstaan heeft tijdens de opstand van de simba’s. Beiden hebben toen de dood in de ogen gezien, en het viel hen steeds moeilijk hierover te praten. Telkens als je hem bezocht, dacht hij terug aan de 28 confraters die in 1964 een vreselijke dood stierven. Hun foto’s waren niet weg te denken uit zijn leven, zoals Frans het uitdrukte: “Bidden met de foto van de 28 vermoorde missionarissen voor zich was zowat het laatste bewuste tot ook dat stopte.”

Van 1979 tot 1982 werkte hij te Brussel op de administratie van het comité van de missionerende instituten en daarna tot 2005 als missieprocurator van de Priesters van het H. Hart in de Eugène Cattoirstraat.

Omdat de missieprocuur werd gesloten, werd hij vanaf 16 januari 2008 aalmoezenier in het WZC St Augustinus te Berlaar. Dagelijks vierde hij er de Eucharistie, waarvoor alles moest wijken. Soms meermaals per dag bracht hij een kort bezoek aan de grot van Lourdes, zoals hij zelf zei: “Niet om te bidden maar om een poos bij u te zijn.” Zijn gezondheid begon fel achteruit te gaan, en op Pasen 2014 vierde hij voor het laatst de Eucharistie met zijn medebewoners. Op 22 juli 2015 heeft hij zijn dienstbaar leven terug mogen geven aan zijn Heer, en op 30 juli hebben we afscheid van hem genomen en hem naar zijn laatste rustplaats gebracht op het kerkhof te Bouwel.

Met dank aan de Heer Frans Paepen.

Provinciesecretariaat Postbus 4609, 4803 EP Breda

Terug naar vorige pagina