Pater Paul Moriau

“Zoals de Vader Mij zond, zo zend ik u. (Joh 20, 21).

Op 6 mei 2013 overleed te Leuven onze medebroeder en familielid Pater Paul Moriau
Lid van de Confederatie van de Nederlandse en Vlaamse Provincie van de Priesters van het Heilig Hart van Jezus.

Pater Paul werd geboren te Vlezenbeek op 20 december 1936. Na zijn middelbare studies van 1948 tot 1954 te Tervuren ging hij naar het noviciaat te Loppem en werd er geprofest op 23 september 1955. Na zijn filosofische en theologische studies te Leuven van 1955 tot 1962 werd hij op 18 maart 1962 door Mgr. Verfaillie tot Priester gewijd in het H.- Hartcollege-Tervuren te Wezembeek-Oppem. Hij bleef nog te Leuven, waar hij van 1962 tot 1968 de cursussen licentiaat wiskunde volgde.

Die studie kwam goed van pas bij zijn benoeming tot leraar in het H.- Hartcollege- Tervuren: van 1968 tot 1986 was hij er leraar en titularis van de leerlingen van het laatste jaar Wetenschappelijke A, met als voornaamste vak wiskunde.

Vanaf 1986 werd hij algemeen directeur van het college tot aan zijn pensioen in 2001. In die functie ging hij vaak voor in de Eucharistievieringen, en wist hij vooral de leerlingen van het laatste jaar raad te geven voor hun verdere studies, maar ook om de christelijke opvoeding die ze op school genoten hadden, verder te beleven tijdens hun studies en hun verdere loopbaan. Een belangrijke verwezenlijking was ook de leerlingenbegeleiding, omdat hij van iedere leerling het beste verwachtte.

Naast zijn taak als lid van de Raad van Bestuur, lag hij ook aan de basis van de goede werking van de scholengemeenschap, waarvan hij meerdere jaren het voorzitterschap heeft waargenomen. De goede werking van die scholengemeenschap was volgens meerdere getuigenissen voor een groot deel aan hem te danken. Tijdens zijn pensioen bleef hij nog steeds op vrijwillige basis actief in de school in de boekhouding en in de vele raden en vergaderingen van het college en de scholengemeenschap.

Zijn orgel was zijn leven. Urenlang zat hij, zelfs in een koude winterkapel, te genieten van zijn orgelmuziek, en meer dan 40 jaar begeleidde hij ’s zondags en bij feestdagen de zang en vulde de kapel voor en na de vieringen met muziek.

Ook in zijn familie was hij een welgekomen gast. Ze was voor hem heilig, veel vertelde hij er niet over, maar uit een getuigenis weten we wel dat hij zeer bezorgd was om de studie en toekomst van neven en nichten en dat hij vaak diepzinnige gesprekken had vanuit zijn filosofische en theologische vorming.

Een jaar geleden begon het allemaal een beetje moeizamer te gaan, tot hij enkele maanden geleden ontslag begon te nemen van steeds meer opdrachten.

Op 6 mei gaf hij zich gewonnen en legde hij zijn leven in de handen van de Heer.

Namens de communiteit van Tervuren,

L. Croimans, rector