TER NAGEDACHTENIS AAN PATER FRITS VAN DEN HEUVEL SCJ

1920 – 2014

Pater Frits van den Heuvel werd geboren te Lieshout op de18e Juli 1920 en dezelfde dag gedoopt in de H. Servatiusparrochie aldaar, samen met zijn tweelingbroer Antoon. Als kleine jongen voelde hij zijn roeping tot het priesterschap, zodat hij in 1933 zijn intrede deed het klein-seminarie Christus Koning in Brouwhuis-Helmond en daarna in het Juvenaat te Bergen op Zoom. Op 8 September 1945 werd hij lid van de Congregatie van de Priesters van het H. Hart van Jezus door het afleggen van de religieuze geloften. In Liesbosch-Breda studeerde hij filosofie, gevolgd door de theologie in Hees-Nijmegen, waar hij op 20 Juli 1947 werd priester gewijd. Het jaar daarop ging al zijn wens in vervulling om missionaris te zijn, zich inschepend naar Argentinië. Deze missionarisroeping heeft heel zijn leven z´n hart vervuld, zo zelfs dat hij nooit naar Nederland wilde terugkeren: “Ik ben missionaris geworden voor heel mijn leven”.

In Argentinië verrichtte hij zijn apostolaat in de parochies Santo Cristo-Buenos Aires, La Ramada en Tafi Viejo.

In 1960 werd hij benoemd voor Chili, waar hij werkte in de parochies La Calera, Chépica, Cabildo, Nuestra Señora de Fátima in San Bernardo, Santo Cura de Ars in San Miguel-Santiago en Cristo Resucitado-Curicó. Vanaf 23 April 2005 begon hij aan een welverdiende rust, hoewel hij, tot op hoge leeftijd, steeds bereid was om medebroeders een helpende hand toe te steken. Zelfs in de rolstoel concelebreerde hij met onze Provinciaal. Op feestdagen hielp hij met communie uitreiken en bij gelegenheid van 1e communies, vormsel en belangrijke feesten met biecht horen.

Hoewel padre Federico een priester bleef van de “oude stijl”, wat niet door iedereen met dank werd afgenomen, was hij heel erg geliefd bij de mensen die hem beter kenden, omdat hij altijd opgewekt was en vol grappen. Ook als biechtvader was hij bij veel mensen in trek.

De laatste paar jaren lieten zijn benen hem steeds meer in de steek, hoewel hij het heel moeilijk vond om dat, evenals andere beperkingen, te aanvaarden. Tot de laatste week hield hij het vol om met zijn rollator voort te strompelen, hoe vermoeiend dat ook was en om hem in een rolstoel te krijgen, moest je praktisch dreigen hem anders niet mee te nemen. Maar nooit verloor hij zijn goed humeur, ook niet toen hij steeds meer achteruit ging. Hij was dan ook een gezellig lid van de communiteit, ook al kon hij fel kritisch zijn als men het niet met zijn zienswijze op de religieuze beleving eens was. Ook de band met zijn familie was bijzonder sterk en zolang mogelijk bleef hij hen schrijven dank zij de computer, want de pen luisterde niet meer naar zijn bibberend hand. Vooral met zijn tweelingbroer en een schoonzus in Canada hield hij contact.

Tijdens onze laatste provincie-bijeenkomst, waaraan hij, hoe dan ook wilde deelnemen, vroeg hij ons te bidden opdat Vader God hem spoedig zou komen halen, want hij was daar helemaal klaar voor. Hij kreeg de laatste paar dagen ook veel pijn, maar zijn grootste kruis was, dat hij niet meer in staat was zelf de Eucharistie te vieren en met de communiteit het brevier te bidden: “Hopelijk kan ik tot de laatste dag van mijn leven de H. Mis lezen”.

Gelukkig heeft God spoedig zijn en ons gebed verhoord, want op dinsdag 10 Juni, juist toen wij onze laatste provincie bijeenkomst aan het besluiten waren met een heerlijk middagmaal, kregen wij de mededeling dat p. Federico, in bijzijn van zijn trouwe verpleegster-verzorgster, gehemeld was. Het was 14.50 uur.

Ons rest alleen nog hem dankbaar te gedenken voor zijn trouw en vriendschap, ook al zullen wij hem erg gaan missen. Met de zekerheid, dat hij nu volop kan rusten in het vaderhuis, hebben wij afscheid van hem genomen op donderdag de 12e met een H. Eucharistieviering in zijn geliefde Fatima parochie om 11,30 uur, waarna hij begraven is in de graftombe van de Congregatie op het kerkhof “Cementerio Metropolitano” in San Miguel-Santiago.

Namens de communiteit,
Pater Gerard Strijbosch
Provinciesecretariaat Bijlage bij:
Postbus 4609, 4803 EP
Breda Med.SCJ 47-10 07.07.2014