In memoriam

Broeder Norbert kunnen we best benaderen vanuit enkele kerngedachten van het evangelie: ‘Ik ben niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen’, en ‘Wat je aan de minsten van de Mijnen hebt gedaan, dat heb je aan Mij gedaan.’ Ook nog: “Laat de kinderen tot Mij komen, want wie niet wordt als dit kind, behoort niet tot het Rijk Gods.”

Broeder Norbert werd geboren te Woluwe op 20 juli 1940, als eerste zoon van Daniël Nuyttens en Marie-José Muysewinkel. Als klein kind leerde hij zo reeds de armoede door de oorlog kennen, en leerde zorg dragen voor anderen. Zijn roeping is volgens zijn broer langzaam gegroeid. Tot zijn veertiende jaar was hij misdienaar, en vertoefde veel in de kerk. Vanaf 14 jaar bracht hij al zijn vrije tijd door op het H. Hartcollege bij broeder Maurice op de boerderij. Vandaar dat hij wilde intreden bij de Priesters van het H. Hart. Reeds op zijn 16de verjaardag vroeg hij aan zijn moeder om in te treden, maar dat leek haar te vroeg. Op zijn 18de nam hij resoluut toch die beslissing en ging hij naar het noviciaat te Helmond in Nederland, waar hij op 19 maart 1960 zijn gelofte aflegde als broeder.

Na zijn legerdienst ging hij terug naar Tervuren en was heel zijn verdere leven een dienst aan de jeugd. Geen inspanning was hem teveel als toezichter bij de internen, als buschauffeur om de leerlingen naar school te voeren en terug naar huis, als onderhoudsman van tuin en sportveld, als ontwerper van speelgoed voor de leerlingen van de lagere school, als trainer en coach van vooral de jongere basketters, waarbij hij er op toe zag dat iedereen aan bod kwam, vooral de kleinsten onder hen, die zonder hem aan de kant zouden blijven staan. Vooral de directie en leerkrachten van de school, en de leiding van de basketbalploeg waren vol lof over hem, altijd stond hij voor hen klaar en vond oplossingen voor al hun problemen, zo getuigden zij. Tijd telde voor hem niet.

Enkele jaren geleden ging zijn gezondheid achteruit en vooral de laatste maanden ontglipte hij ons en vond hij zijn weg niet meer terug. Hij werd opgenomen in het WZC van Tervuren, waar hij op 24 april zachtjes ontslapen is en teruggekeerd naar het huis van de Vader. Of zoals zijn broer het uitdrukte bij zijn afscheid: “Nu, op je 76ste zegt de volksmond, ben je thuis bij God. Maar dat geloof ik niet. Je bent altijd thuis bij God geweest. Je taak, je roeping, die zeer jong begon, zit er hier nu op.”

We hebben afscheid genomen van hem op 29 april in de parochiekerk van Sint Jan Evangelist te Tervuren en hem te ruste gelegd in de begraafplaats van de Priesters van het H. Hart te Tervuren.

Pater Lambert Croimans.