IN MEMORIAM

Pater Cornelis Bertus Maria Wijfjes S.C.J.
(1932 – 2016)

Kees werd op 19 december 1932 geboren in IJmuiden als tweede uit een gezin van 9 kinderen dat bestond uit 3 jongens en 6 meisjes. Kees wilde priester worden en ging net als zijn oom Gerard naar het Juvenaat in Bergen op Zoom waar hij zijn kleinseminarietijd met succes af-rondde in 1953. Hierna ging hij naar het noviciaat te Asten, waar hij op 8 september 1954 zijn eerste kloostergeloften aflegde. Vervolgens studeerde hij Filosofie in Liesbosch en Theologie in Nijmegen. Tussen de studie filosofie en theologie werkte hij een jaar als groepsleider in huize St. Jozef te Cadier en Keer en een jaar bureauwerk in Nijmegen. Op 16 juli 1961 werd hij door Mgr. U. Lehman tot priester gewijd.

Dat Kees veel van spelletjes hield en geliefd was in de familie verteld zijn zus Jacinta en ik laat haar hierover aan het woord: “Ga nog maar een keertje terug.” zei mijn moeder. In de komende bus zit hij vast wel.” Gerard, Elia en ik waren de jongsten uit uit het gezin en wij vonden het spannend om broer Kees van de bushalte op de Rijksstraatweg op te halen als hij vakantie had en even niet in het seminarie hoefde te zijn. Dat vonden wij’ drie kleintjes’ wel leuk, maar … daarna hadden we niets meer aan hem, want hij ging zijn vrienden opzoeken of anders wel een potje schaak spelen met broer Bert of Leon. Die partijen konden uren duren en werden vaak over de lunch en het avondeten heen getild. Toen het scrabblespel nog totaal onbekend was introduceerde Kees het in huize Wijfjes. Ik moest twee grote vellen tekenpapier voor hem kopen. Hij bevestigde die op een groot oud tafelblad. Daarop tekende Kees nauwgezet de vakken met de 2 en 3 maal woord- en letterwaarden. De hoeveelheden letters en hun waarden kende hij van buiten. Avond aan avond speelde hij scrabble met moeder”. In Chili heeft Kees een monopoliespel gemaakt waarin vele vragen uit de parochie werden gesteld en die men dan moest beantwoorden, zodat ieder die zich inzette voor de parochie haar beter leerde kennen.
Na zijn priesterwijding ging Kees naar Chili en vertrok op 15 november 1962 voor de eerste keer samen met een andere medebroeder. Op dinsdag 27 november 1962 om 4 uur s‘ochtends kwam het schip aan in de baai van Valparaiso. Indrukwekkend was het hooggebergte. Alles is anders. De volgende dag schreef hij in zijn reisverslag: “het eten is niet best: “vis”. Maar het brood is lekker. De koffie is verschrikkelijk: Nescafé, wat geen koffie is”.

“Ik ben naar Chili gestuurd met de opdracht sociologie te gaan studeren aan de Katholieke Universiteit. Midden februari 1964 deelde de overste mij mee dat volgens de rector van het Heilig Hart College ze geen socioloog nodig hadden maar een filosoof. Ik moest me vervolgens voor filosofie inschrijven in het eerste jaar. Opnieuw wat een logica. Wat ontzettend jammer! Maar gelukkig voor mij pater Figee kreeg een ongeluk en nog dezelfde zaterdagavond stelde mijn overste mij aan als kapelaan in de Parochie van de Onbevlekte Ontvangenis van Vitacura. Ik was gelukkig dat ik de filosofiestudie kon opgeven maar tegelijkertijd verschrikt door hetgeen ik ging doen in deze parochie van “rijken”.
De regio Chili bestond uit een grote groep enthousiaste Nederlandse SCJ’-ers. Ook hier wil ik Kees aan het woord laten: “Wij waren erg jong. Wij werkte in parochies, scholen, buurten en nederzettingen. Allen met een groot sociaal engagement. Er waren veel pastorale, gods-dienstige, sociale en politieke initiatieven. Er ontstonden bewegingen zoals Christenen voor het Socialisme, Priesterarbeiders enz. Maar dit alles veroorzaakte binnen de Kerk en ook binnen de congregatie, een conflict en veel menselijk leed.” Juist in deze periode was Kees Regionaal Overste van 1970 tot 1977. Toen in september 1973 de staatsgreep uitbrak tegen president Allende betekende dat een zware beproeving voor hem en al zijn medebroeders in Chili. Kees en vele anderen werden gevangengenomen. Na zijn vrijlating heeft hij zich moedig ingezet voor zijn mensen al was het niet altijd gemakkelijk tot zelfs slapeloze nachten toe. Verschillenden medebroeders moesten het land verlaten en er waren grote tegenstellingen binnen de groep.
Nadat iemand anders het stokje van hem had overgenomen in 1977, begon hij zijn taak als pastoor vol enthousiasme in de nieuwe pastoor van Ars parochie in Santiago. Hier heeft hij zich met hart en ziel gegeven aan de parochie waar hij veel gedaan heeft zowel op pastoraal als op sociaal gebied. Hier zette hij een goed lekenkader op, de vorming van nieuwe mensen, de organisatie van de sociale nood te midden van een militaire dictatuur, Kees kreeg het klaar. Toen hij in september 1987 pastoor werd in de Fatima parochie in San Bernardo schrijft hij hierover, dat het hem veel moeite koste daar te wennen. “Maar na 3 jaar dachten velen och hij is zo slecht nog niet, die pastoor. Er waren in de parochie veel toegewijde personen die actief waren in verschillende parochielegroepen.

Toen zijn gezondheid zowel lichamelijk als geestelijk achteruitging en het daar moeilijker werd om de juiste zorg te krijgen kwam Kees in februari 2015 terug naar Nederland waar hij in het St Jozefklooster in Nijmegen liefdevol opgevangen werd. Het viel hem heel zwaar om afscheid te moeten nemen van zijn geliefde tweede vaderland waar hij wilde sterven te midden van zijn dierbaren. Na enkele dagen bleek dat ook wij hier in huis de zorg die hij nodig had niet konden geven en verhuisde hij naar het verpleeghuis Joachim en Anna. Beetje bij beetje ging hij zich daar op zijn gemak voelen en was blij als je bij hem op bezoek kwam. Hij was dan de gastheer en wilde dan ook zelf voor de koffie en koekjes zorgen, nam je dat van hem over dan werd hij kwaad en ging hij weg om ergens anders te gaan zitten. Hij wilde zo lang als het kon de regie in handen houden. Tot het einde toe was Kees dankbaar voor alles wat men voor hem deed ook al uitte hij zich de laatste tijd wat minder. Als hij bij gelegenheid van een feest naar het st. Jozefklooster kwam vond hij dat fijn en ging dan weer opgeleefd terug naar de afdeling de Iris.

Nu, anderhalve week geleden werd Kees ineens niet goed en raakte daarbij zijn schouder uit de kom. Terwijl we in het ziekenhuis zaten te wachten op een röntgenfoto en daarna het reponeren van de schouderluxatie, praatte hij veel, jammer genoeg kon ik het niet helemaal volgen. De dagen erna namen zijn krachten verder af en gesterkt door het sacrament van de zieken is hij op woensdagmorgen 16 maart 2016 rustig en vredig ingeslapen in het bijzijn van zijn geliefden.

Kees wij zullen je meedragen in onze herinneringen en in ons hart. Bedankt voor je grote inzet en vasthoudendheid, bedankt voor alles wat je deed voor jouw mensen in Chili. Bedankt voor je broederlijke liefde en vriendschap, bedankt ook voor de wijze waarop jij jouw leven samen met je familie en zo vele anderen hebt gedeeld. Moge de goede Vader je nu troostend in zijn armen nemen, dat Hij je nu voorgoed de diepste geborgenheid schenkt. Rust nu maar in Gods eeuwige vreugde, Hij zal zeker met je zijn, want je bent echt welkom bij Hem.

Namens de Communiteit St. Jozefklooster te Nijmegen
Pater Wim Halters