“Ik heb u uitgekozen en de taak gegeven op weg te gaan en vruchten voort te brengen die blijvend zijn.” Die tekst wilde pater Willem bovenaan zijn overlijdensbericht. Dat heeft hij trachten te verwezenlijken tijdens zijn rijk gevulde loopbaan.

Als eerste van 11 kinderen, 5 meisjes en 6 jongens, werd hij geboren op 16 december 1927 en kreeg als doopnaam Willem, Wim of Guillaume als roepnaam.

Het moet al een hele opgave geweest zijn dat de oudste, die in een kroostrijk gezin vaak moest meewerken, op twaalfjarige leeftijd naar het internaat, de Missieschool in Lanaken zou gaan, waar hij zijn middelbare studies doorliep van 1939 tot 1946. Het was een eerste stap naar zijn roeping tot priester van het H. Hart.

Tijdens zijn noviciaat verhuisde hij van Brugelette naar Loppem, waar hij zijn eerste professie uitsprak op 17 oktober 1947.

Toen kreeg hij zijn eerste beproeving van zijn gelofte van gehoorzaamheid: in plaats van te verhuizen naar Leuven voor zijn filosofische en theologische studies, kreeg hij de opdracht naar Burnot te verhuizen, om er als Vlaming in een Franstalige school les te geven. Geen gemakkelijke opdracht, zo heeft hij dikwijls laten aanvoelen! Een jaar later in 1948 mocht hij dan toch filosofie en theologie gaan studeren in Leuven en werd er priester gewijd op 11 juli 1954. Vanaf toen kon hij op weg gaan om vruchten voort te brengen.

Ook al tijdens zijn studies zou hij vruchten voortbrengen, want van minstens 1949 tot 1953 was hij ook recruteur en reed Noor-Limburg af op zoek naar leerlingen voor de missieschool, nu H. Hartcollege, in de hoop dan enkele van hen zouden toe treden tot de Priesters van het H. Hart.

Daarna werd hij van 1955 tot 1959 prefect en leraar te Lanaken en vervolgens één jaar bij de Dames van het christelijk onderwijs in Antwerpen.

In 1960 kreeg hij een wel zeer belangrijke opdracht: hij werd voor zes jaar overste en econoom van het Jongenstehuis Prins Albert te Opdorp, dat nog maar 12 jaar voordien was opgericht, met als opdracht mee te werken aan de opvoeding en opleiding van jongens die te kampen hadden met een of ander sociaal probleem. Zeker geen gemakkelijke opdracht. Dat hij er een goede indruk heeft nagelaten bij zijn medewerkers en medewerksters is wel het feit dat ze hem altijd pater overste zijn blijven heten.

Overste was men meestal maar voor 6 jaar. Daarna kreeg hij als taak prefect te zijn van aspirant-broeders van 1966 tot 1969, hierin viel ook mei 1968, ook dat was dus geen gemakkelijkeopdracht, roepingen waren toen reeds uiterst zeldzaam.

Van 1969 tot 1986 werd hij benoemd tot medepastoor van de H. Sacramentsparochie te Merksem. Een zeer jonge parochie nog in een nieuwe wijk van Merksem, maar meteen een parochie met 4000 inwoners. Zij werd toevertrouwd aan de goede zorgen van de Priesters van het H. Hart. P. Wim Muermans was er de eerste pastoor. Het plotse overlijden van een van zijn opvolgers, p. Baeten, veroorzaakte een grote schok, niet alleen bij de parochianen, maar ook bij Pater Wim. Vanaf dan werd hij tot volwaardig pastoor aangesteld en zette hij het werk van zijn voorgangers verder. Dank zij zijn voorgangers en hijzelf werd het een bloeiende parochie. In een dankwoord belichtte één van zijn parochianen hoe hij zich in wel en wee ingezet heeft voor de parochie. Zijn werk bracht dus ook daar vruchten voort die blijvend zijn.

Op 1 januari 1998 ging hij met pensioen, en genoot hij een welverdiende rust in Buggenhout, dank zijn de goede zorgen van Lisette, die hem trouw was gebleven sinds Opdorp, vandaar dat hij voor haar en haar familie nog steeds Pater Overste is, zoals reeds eerder gezegd. Hij genoot er van zijn tuin en wandelingen in de natuur.

Enkele maanden geleden sloeg dan het noodlot toe: een tumor. Een zware operatie en nog een behandeling met chemotherapie mochten niet baten, Bewust heeft hij afscheid genomen. Enkele uren voor zijn heengaan, telefoneerde hij nog om zo vlug mogelijk het sacrament van de zieken te mogen ontvangen. We spraken af voor zondagnamiddag, de dag erna. Maar ’s avonds is hij vrij plots ingeslapen en terug gekeerd naar de Heer, die hij heel zijn leven gediend heeft.

Pater Lambert Croimans.

Terug naar vorige pagina