Pater
Frans Jozef Cuykens
lachen, zolang is het nog allemaal doenbaar, is het
niet uitzichtloos.
Zo heb ik Frans in onze dekenale ploeg gekend als
een priester die zijn roeping collegiaal en in dienst-
baarheid beleefde. Tot zijn 85 jaar was hij werk-
zaam op het pastorale veld, was hij een arbeider in
de wijngaard des Heren. En arbeid is, zoals wij
hoorden in de laatste zin van de eerste lezing, ar-
beid is: “zichtbaar gemaakte liefde.” Gedurende 25
jaar heeft hij zijn parochianen geestelijk gevoed
met het woord en het brood van de Heer. De eu-
charistie was voor hem dan ook zeer belangrijk, de
mis was iderdaad voor hem: “bron én hoogtepunt
van christelijk leven.”
Beste familie en vrienden, wij willen dit afscheid in
geloof beleven, zoals de overledene zelf ook een
gelovige mens was. Gelovigen zijn mensen zoals
andere mensen, zij kunnen wenen en droevig zijn,
maar toch treuren zij nooit als mensen die geen
hoop meer hebben. Want geloven is ook hopen,
verwachten: aan het einde - zoals aan het begin -
is er steeds de grote barmhartigheid van God, de
