2011
bijna heel het Westland bediend. De mensen za-
gen hem graag komen en ze hielden van hem om
zijn korte en bondige preken met veel inhoud. Die
preken bereidde hij ongetwijfeld mede voor tijdens
zijn geliefde werk in de tuin en tijdens zijn vele
fietstochten. Geen paadje in het Westland was
hem onbekend en hij maakte er een sport van om
ergens heen te gaan met zo min mogelijk stoplich-
ten.
Dat men hem zo graag mocht, bleek overduidelijk
bij zijn gouden priesterfeest met een overvolle
kerk en een overweldigende receptie.
Eind november 2009 wilde een hardnekkige rug-
pijn niet verdwijnen, ook niet toen hij na lang aar-
zelingen en lang aandringen eindelijk naar de dok-
ter ging. Wim was vrijwel nooit ziek en hij kende
na tien jaar zijn huisarts niet eens. Na wat onder-
zoek kreeg hij het slechte nieuws te horen. Hij was
er heel nuchter onder: “Ik heb een goed leven ge-
had en dit hoort er eenmaal bij”.
Wim heeft er uitdrukkelijk voor gekozen geen inge-
wikkelde behandelingen te ondergaan. Als oud-zie-
kenhuispastor wist hij te goed wat dit allemaal kon
