2010
zijn medebroeders. Bij al zijn dagelijkse zorgen
voelde hij precies aan waar andere mensen leden,
hun zorgen en nood hadden. Hij hielp, bracht
troost en bemoedigde. Zo ziet echt geloof en naas-
tenliefde er uit!
Steeds als hij als priester en medebroeder een
zware, vaak delicate zaak moest oplossen, deed hij
dat met geduld, duidelijk in zijn mening, maar
voorkomend in toon. Hij kon geen boze woorden
spreken tegen zijn medemensen, eerder zocht hij
naar bemiddeling, bijleggen, sussen en als iemand
hem teleurgesteld had, vond hij altijd nog een ex-
cuus voor zijn gedrag.
Voor ons, zijn medebroeders uit dezelfde commu-
niteit, was hij een voorbeeld. Een goede verbon-
denheid, de gemeenschap met zijn medebroeders
was voor hem een groot goed, ook al waren alle
medebroeders ver uit elkaar in de zielzorg werk-
zaam.
Niemand heeft zijn medebroeders zo vaak uitgeno-
digd en om zich heen verzameld als hij: met elkaar
het H. Hartfeest vieren, een priesterjubileum van
de een, het professiefeest van de ander. Steeds
