2009
werk van de daklozen op “Het Kasteel” en ver-
zorgde daar vooral de kleding. Hij werd niet voor
niets de “klerenbroeder” genoemd.
In 1992 kreeg hij verlof om in te treden in de Con-
gregatie van de Priesters van het H. Hart en na
een proeftijd van drie jaar zou hij zijn eeuwige ge-
loften mogen doen. Maar in 1993 werd Twan ern-
stig ziek. Hij kreeg een zware hersenbloeding en
raakte eenzijdig verlamd. Op Palmzondag, 4 april
1993,
legde hij, na de sacramenten van de zieken
te hebben ontvangen zijn eeuwige geloften af en
met behulp van Broeder Piet Peeters (Marcellinus)
zette hij zijn handtekening. Toen zei hij: “Ik zou zo
graag aan de overkant willen zien, hoe het er daar
uitziet”.
Maar tegelijk zei hij: “Als Pater Dehon wil dat ik bij
de scj kom, moet hij er ook voor zorgen dat ik be-
ter word. En wat gebeurde? Twan krabbelde weer
overeind, kwam weer terug naar Jonkerbos en ge-
noot zienderogen van het leven. In Jonkerbos was
hij ook een tijdje econoom en ondanks zijn handi-
cap was hij heel dienstbaar aan de communiteit.
Hij sloot zich niet op.
